Nocturnal Winds - Atra Vetosus

I awake in this place of unholy dismay

my body is lifeless, this pain and despair

memories from a past age, possessing my visions

consuming me in a dark cold wretchedness

an undying flame of everlasting darkness

concealed within the depths of my despised essence

forever bound this fortress of dismal hate

A blackened moon, a welkin darkness

this winter reeks of death

these cold nocturnal winds

bring awakening

this dark winterly nightfall

brings a misery upon this land

The howling of a lone night-wolf

the flame within my soul

Feeling the frosty breeze of a never-ending era

above my bitter empire of this earthly realm

This hollow bleak night sky

a blackened sphere of death and emptiness

the starless heavens, a barren void

that will never be filled

This barren domain, forever to be forgotten

the icy field under my bear feet,

shivering under bitter conditions

the sheltering shadow that covers this world

the freezing death that engulfs this land

has put us under a spell of coldness

This eternal night,

these darkened lands of hate-filled misery

leaving me trapped in an orb of pain and suffering

Now drowning in the sorrowful abyss of my depleted soul

this eternal wintry night, an everlasting illusion in my mind

Ik word wakker in deze plaats van onheilige ontzetting

mijn lichaam is levenloos, deze pijn en wanhoop

herinneringen uit een verleden tijd, met mijn visioenen

me verteren in een donkere, koude ellende

een onsterfelijke vlam van eeuwige duisternis

verborgen in de diepten van mijn verachte essentie

voor altijd gebonden aan dit fort van akelige haat

Een zwartgeblakerde maan, een donkere duisternis

deze winter ruikt naar de dood

deze koude nachtelijke winden

ontwaken

deze donkere winterse avond

brengt ellende over dit land

Het gehuil van een eenzame nachtwolf

de vlam in mijn ziel

De ijzige bries voelen van een eeuwigdurend tijdperk

boven mijn bittere rijk van dit aardse rijk

Deze holle sombere nachtelijke hemel

een zwartgeblakerde sfeer van dood en leegte

de sterrenloze hemel, een dorre leegte

die nooit zal worden gevuld

Dit kale domein, om voor altijd te vergeten

het ijzige veld onder mijn berenpoten,

bibberen onder bittere omstandigheden

de beschutte schaduw die deze wereld bedekt

de ijskoude dood die dit land overspoelt

heeft ons in een ban van kou gebracht

Deze eeuwige nacht,

deze verduisterde landen van met haat gevulde ellende

waardoor ik gevangen zit in een bol van pijn en lijden

Nu verdrinkend in de droevige afgrond van mijn uitgeputte ziel

deze eeuwige winternacht, een eeuwige illusie in mijn gedachten