Marching Homeward - Atlantean Kodex

Foreboding mountains, threatening skies

Beyond these walls of stone, our sacred homeland lies

Ten years have passed now, since we left home

The green hills of my country, soon my weary eyes shall see again

From the black mountain a cold wind blows

Standing stones along our path bear marks of ancient runes

Midst howling gales, the pounding of drums

Whispers turn to battlecries chaos soon will rise

Beneath black mountain we’re lead astray

Never to see our home again

Beneath black mountain our journey ends

Never to see our home again

Folk of the mountain, watching our desperate flock

Shadow and shapes are moving, twist trees and barren rock

Green feathered arrows take down the steeds

Thrown onto the ground, will journey to the island of the dead

Blessed by the old gods, sacred warrior hordes

Blue their painted faces, clash of bouncing (?) swords

Dark invocations grant an eldritch strength

Bloodshed for the blood god, dying in this godforsaken land

Led to black mountains into the caves

Never to see our home again

Living lay captive die in decay

Those not sacrificed forever be enslaved

Unspoken terrors lurk in the night

Chaos, doom and sacrifice await

Grotesque idols out of times before the light

Torture, death and slavery our fate

Led to black mountains into the caves

Never to see our home again

Living lay captive die in decay

Those not sacrificed forever be enslaved

Beneath black mountain we’re lead astray

Never to see our home again

Beneath black mountain our story ends

Never to see our home again

Onheilspellende bergen, dreigende luchten

Voorbij deze stenen muren ligt ons heilige vaderland

Er zijn nu tien jaar verstreken sinds we het huis verlieten

De groene heuvels van mijn land, binnenkort zullen mijn vermoeide ogen weer zien

Van de zwarte berg waait een koude wind

Staande stenen langs ons pad dragen sporen van oude runen

Temidden van huilende stormen, het bonzen van drums

Gefluister verandert in strijdkreten chaos zal snel toenemen

Onder de zwarte berg worden we op een dwaalspoor gebracht

Om ons huis nooit meer te zien

Onder de zwarte berg eindigt onze reis

Om ons huis nooit meer te zien

Volk van de berg, kijkend naar onze wanhopige kudde

Schaduw en vormen bewegen, draaien bomen en kale rotsen

Groene gevederde pijlen halen de rossen neer

Op de grond gegooid, reist naar het eiland van de doden

Gezegend door de oude goden, heilige krijgershordes

Blauw hun geschilderde gezichten, botsing van stuiterende (?) zwaarden

Donkere aanroepingen geven een eldritch-kracht

Bloedvergieten voor de bloedgod, stervend in dit godverlaten land

Geleid naar zwarte bergen de grotten in

Om ons huis nooit meer te zien

Levend lag gevangen dood in verval

Degenen die niet voor altijd zijn opgeofferd, worden tot slaaf gemaakt

Onuitgesproken verschrikkingen liggen op de loer in de nacht

Chaos, onheil en opoffering wachten op je

Groteske idolen uit tijden voor het licht

Marteling, dood en slavernij ons lot

Geleid naar zwarte bergen de grotten in

Om ons huis nooit meer te zien

Levend lag gevangen dood in verval

Degenen die niet voor altijd zijn opgeofferd, worden tot slaaf gemaakt

Onder de zwarte berg worden we op een dwaalspoor gebracht

Om ons huis nooit meer te zien

Onder de zwarte berg eindigt ons verhaal

Om ons huis nooit meer te zien