17 Summers - Astronautalis, Sarah Jaffe

I climbed this hill to build you up

They say no man is an island

With wood and rocks I built this hut

And we ate all our meals inside it

If poor truth be our only love

Then where will lies find me

For wood and rocks are not enough

With out you nothing can build it up

No, no

No expectations

No, no

No expectations

No, no

No expectations

No, no

No expectations

Seventeen summers since the nation died in my clutch

And she swore I can outrun your guidance and love

Peace is peace and blood is blood

'Tis rare the twain shall meet just once

The world has wisdom but never enough

I’m a dull image of my father’s son

My weak hands can’t mend our hearts

And yours can tear the world apart

God give me the strength to live as I please

With the windows open, and my face in the breeze

Whither thou may go

I will follow

Ik heb deze heuvel beklommen om je op te bouwen

Ze zeggen dat niemand een eiland is

Met hout en stenen heb ik deze hut gebouwd

En we aten al onze maaltijden erin

Als de arme waarheid onze enige liefde is

Waar zullen leugens mij dan vinden?

Want hout en stenen zijn niet genoeg

Zonder jou kan niets het opbouwen

Nee nee

Geen verwachtingen

Nee nee

Geen verwachtingen

Nee nee

Geen verwachtingen

Nee nee

Geen verwachtingen

Zeventien zomers sinds de natie stierf in mijn koppeling

En ze zwoer dat ik je leiding en liefde kan ontlopen

Vrede is vrede en bloed is bloed

'Het is zeldzaam dat de twee elkaar maar één keer ontmoeten'

De wereld heeft wijsheid, maar nooit genoeg

Ik ben een saai beeld van de zoon van mijn vader

Mijn zwakke handen kunnen ons hart niet herstellen

En de jouwe kan de wereld verscheuren

God geef me de kracht om te leven zoals ik wil

Met de ramen open en mijn gezicht in de wind

Waar ga je heen?

Ik zal volgen