Dýrð Í Dauðaþögn - Ásgeir

Tak mína hönd, lítum um öxl leysum bönd

Frá myrkri martröð sem draugar vagg' og

Velta, lengra, lægra, oft vilja daginn svelta

Stór, agnarögn, oft er dýrð í dauðaþögn

Í miðjum draumi sem heitum höndum vefur, lengra

Hærra á loft nýjan dag upphefur

Finnum hvernig hugur fer, frammúr sjálfum sér

Og allt sem verður, sem var og sem er

Núna

Knúið á dyr, og uppá gátt sem aldrei fyrr

Úr veruleika sem vissa ver og klæðir, svengra

Nær jafnoft dýrðar daginn fæðir

Finnum hvernig hugur fer, frammúr sjálfum sér

Og allt sem verður, sem var og sem er

Núna

Finnum hvernig hugur fer, frammúr sjálfum sér

Og allt sem verður, sem var og sem er

Núna

Pak mijn hand, kijk over de schouder losse bandjes

Van een donkere nachtmerrie die de wieg achtervolgt 'en

Omzet, langer, lager, willen vaak dat de dag verhongert

Grote fijnstof, vaak de glorie van doodse stilte

Midden in een droom die hete handen web, verder

Hoger in de lucht verheft een nieuwe dag

Laten we voelen hoe de geest gaat, vooruit op zichzelf

En dat alles zal zijn, dat was en dat is

nutsvoorzieningen

Klopte op de deur, en op de poort als nooit tevoren

Van een realiteit die bepaalde beschermt en kleding, verhongert

Bijna net zo glorieus als de dag baart

Laten we voelen hoe de geest gaat, vooruit op zichzelf

En dat alles zal zijn, dat was en dat is

nutsvoorzieningen

Laten we voelen hoe de geest gaat, vooruit op zichzelf

En dat alles zal zijn, dat was en dat is

nutsvoorzieningen