Over the Edge - Artaius

Below the ice, above the snow

From Ynys Pryden we departed

To search Divinity and to know

Who we were when all was started;

Night and day now are confused

In smokes and fate’s fogs,

The Drakkar fights in the sea and proceeded

For the deep dens of the Lords’s dogs.

We are men, we are Gods,

We don’t need to serve the Lord:

Over the Edge we’ll go again,

Over the Edge we’ll live again.

But now is strange, we feel a presence

In the seas and someone’s fear

That what we do, it isn’t clear

And our left has a baleful influence.

But over the Edge we are free and alone

By God that wants our life and blood,

Free from this small and pathetic world

That needs someone to dictate law.

We are men, we are Gods,

we don’t need to serve the Lords:

over the Edge we’ll go again,

over the Edge we’ll live again.

And now we see the edge at last,

We will know who created the past

And this fateful future that we have,

Will not weak our heart.

With our swords we’ll brave the power

With our shields we’ll execute the liars,

With our hearts we’ll live after gate

With our souls we’ll create our fate.

We are men, we are Gods,

we don’t need to serve the Lord:

over the Edge we’ll go again,

over the Edge we’ll live again.

Onder het ijs, boven de sneeuw

Van Ynys Pryden vertrokken we

Goddelijkheid zoeken en weten

Wie we waren toen alles begon;

Dag en nacht zijn nu verward

In rook en mist van het lot,

De Drakkar vecht in de zee en ging verder

Voor de diepe holen van de honden van de Heer.

We zijn mannen, we zijn Goden,

We hoeven de Heer niet te dienen:

Over the Edge gaan we weer,

Over the Edge leven we weer.

Maar nu is vreemd, we voelen een aanwezigheid

In de zeeën en iemands angst

Dat wat we doen, is niet duidelijk

En onze linkerzijde heeft een onheilspellende invloed.

Maar over de rand zijn we vrij en alleen

Bij God die ons leven en bloed wil,

Vrij van deze kleine en zielige wereld

Dat heeft iemand nodig om de wet te dicteren.

We zijn mannen, we zijn Goden,

we hoeven de heren niet te dienen:

over de rand gaan we opnieuw,

over de rand zullen we weer leven.

En nu zien we eindelijk de rand,

We zullen weten wie het verleden heeft gemaakt

En deze noodlottige toekomst die we hebben,

Zal ons hart niet verzwakken.

Met onze zwaarden trotseren we de kracht

Met onze schilden zullen we de leugenaars executeren,

Met ons hart leven we na de poort

Met onze ziel zullen we ons lot creëren.

We zijn mannen, we zijn Goden,

we hoeven de Heer niet te dienen:

over de rand gaan we opnieuw,

over de rand zullen we weer leven.