Una storia disonesta - Arpioni, Tonino Carotone, Stefano Rosso

Si discuteva dei problemi dello stato

Si andò a finire sull’hascish legalizzato

Che casa mia pareva quasi il parlamento

Erano in 15 ma mi parevan 100

Io che dicevo «Beh ragazzi andiamo piano

Il vizio non è stato mai un partito sano»

E il più ribelle mi rispose un po' stonato

E in canzonetta lui polemizzò così:

«Che bello

Due amici una chitarra e lo spinello

E una ragazza giusta che ci sta

E tutto il resto che importanza ha?

Che bello

Se piove porteremo anche l’ombrello

In giro per le vie della città

Per due boccate di felicità»

«Ma l’opinione — dissi io — non la contate?

E che reputazione, dite un pò, vi fate?

La gente giudica voi state un po' in campana

Ma quello invece di ascoltarmi continuò:

«Che bello

Col pakistano nero e con l’ombrello

E una ragazza giusta che ci sta

E tutto il resto che importanza ha?»

Così di casa li cacciai senza ritegno

Senza badare a chi mi palesava sdegno

Li accompagnai per strada e chiuso ogni sportello

Tornai in cucina e tra i barattoli uno che…

«Che bello

Col giradischi acceso e lo spinello

Non sarà stato giusto si lo so

Ma in 15 eravamo troppi o no?»

E questa

Amici miei è una storia disonesta

E puoi cambiarci i personaggi ma

Quanta politica ci puoi trovar

De problemen van de staat werden besproken

We eindigden met gelegaliseerde hasj

Dat mijn huis bijna het parlement was

Het waren er 15, maar ik dacht dat het er 100 waren

Ik zei: "Nou jongens, laten we langzaam gaan"

Vice is nooit een gezonde partij geweest"

En de meest opstandige antwoordde me een beetje vals

En in een lied betoogde hij als volgt:

"Wat geweldig

Twee vrienden, een gitaar en een joint

En een eerlijke meid die past

En wat doet al het andere er toe?

Hoe geweldig

Als het regent nemen we ook een paraplu mee

Door de straten van de stad

Voor twee happen van geluk "

"Maar mening - zei ik - tellen jullie die niet mee?

En welke reputatie heb je, zeg maar een beetje?

Mensen denken dat je een beetje aan de bel blijft

Maar dat in plaats van naar mij te luisteren, vervolgde:

"Wat geweldig

Met een zwarte Pakistaan ​​en een paraplu

En een eerlijke meid die past

En wat doet al het andere er toe?"

Dus gooide ik ze zonder terughoudendheid het huis uit

Ongeacht wie mij verontwaardiging toonde

Ik vergezelde ze op straat en sloot elk raam

Ik ging terug naar de keuken en tussen de potten een die ...

"Wat geweldig

Met de draaitafel aan en de joint

Het zal niet goed zijn geweest, ja ik weet het

Maar in 15 waren we te veel of niet?"

Het is deze

Mijn vrienden, het is een oneerlijk verhaal

En je kunt de karakters veranderen, maar

Hoeveel politiek kun je daar vinden