Guapo Y Varon - Armando Pontier

Guapo y varón

Y entre la gente de avería

Patrón

Por tu coraje y sangre fría…

Impone obediencia

Tu sola presencia

En toda ocasión…

Pero yo se que el puñal de unos ojos oscuros

Ojos cándidos y puros

Se clavó en tu corazón…

Y hoy llorás, malevo fuerte

Vos que nunca lagrimeaste

Ni aflojaste ante la muerte;

Suplicás una mirada

Vos que siempre te copaste

Sin permiso la parada

Ya de audaz no hacés alarde

Pues te duele la rodada

Y aprendiste un poco tarde

Que el guapo se vuelve cobarde

Y no vale prepotencia cuando talla la pasión

Me has confesao

Por el vapor de la bebida

Mareao

Que no te importa ya la vida

Y que antes de verla

Con otro y perderla

Quisieras morir…

Y al recordar que la ingrata burló tu cariño

Sollozabas como un niño

Que aprendió lo que es sufrir

knap en mannelijk

En tussen de pechvogels

Patroon

Voor je moed en koelbloedigheid...

dwingt tot gehoorzaamheid

jouw enige aanwezigheid

Bij elke gelegenheid…

Maar ik weet dat de dolk van donkere ogen

openhartige en zuivere ogen

Het zit in je hart...

En vandaag huil je, malevo sterk

jij die nooit scheurde

Je verslapte niet voor de dood;

je smeekt om een ​​kijkje

jij die altijd dronk

zonder toestemming de halte

Je pronkt niet meer met je vrijmoedigheid

Nou, het schot doet pijn

En je leerde een beetje laat

Dat de knappe een lafaard wordt

En arrogantie is niet de moeite waard bij het snijden van passie

je hebt het me bekend

Door de stoom van de drank

duizelig

Dat je niet meer om het leven geeft

En dat voordat ik haar zag

Met een ander en verlies haar

zou je dood willen...

En herinnerend dat de ondankbare vrouw je liefde bespotte

je snikte als een kind

Die heeft geleerd wat het is om te lijden