(Ah, the Apple Trees) When the World Was Young - Aretha Franklin

They call me coquette, and mademoiselle,

And I must admit I like it quite well.

It’s something to be the darling of all;

Le grande femme fatale, the belle of the ball,

There’s nothing as gay as life in Paris,

There’s no other person, I’d rather be,

I love what I do, I love what I see,

But where is the schoolgirl that used to be me.

Ah, the apple trees,

Where at garden teas,

Jack-o-lanterns swung:

Fashions of the day,

Vests of applique,

Dresses of shantung,

Only yesterday.

While sitting around we often recall,

The laugh of the year, the night of them all,

The blonds who was so attractive that year,

Some opening night that made us all cheer;

Remember that time we all got so tight,

And Jacques and Antoine got into a fight,

The gendarmes who came, passed out like a light,

I laugh with the rest, it’s all very bright.

Ah, the apple trees,

Sunlight memories,

Where the hammock swung,

On our backs we’d lie;

Looking at the shy,

Till the stars were strung,

Only last July,

When the world was young.

You’ll see me in Cape D’Antibes, or in Spain,

I follow the sun by boat or by plane,

It’s any old millionaire in a storm,

For I’ve got my mink to keep my heart warm:

And sometimes I drink too much with the crowd,

And, sometimes I talk a little too loud,

My head may be aching, but it’s unbowed,

And sometimes I see it all through the cloud

Ah, the apple trees,

And the hive of bees,

Where we once got stung,

Summers at Bordeau,

Rowing at bateau,

Where the willow hung,

Just a dream ago,

Ze noemen me coquette, en mademoiselle,

En ik moet toegeven dat ik het best goed vind.

Het is iets om de lieveling van iedereen te zijn;

Le grande femme fatale, de schoonheid van het bal,

Er is niets zo homo als het leven in Parijs,

Er is geen andere persoon, ik zou liever zijn,

Ik hou van wat ik doe, ik hou van wat ik zie,

Maar waar is het schoolmeisje dat ik was.

Ach, de appelbomen,

Waar bij tuinthee,

Jack-o-lanterns zwaaide:

Mode van de dag,

Vesten van appliqué,

Jurken van shantoeng,

Alleen gisteren.

Terwijl we rondhangen, herinneren we ons vaak:

De lach van het jaar, de nacht van allemaal,

De blondjes die dat jaar zo aantrekkelijk waren,

Een openingsavond die ons allemaal deed juichen;

Weet je nog die keer dat we allemaal zo strak werden,

En Jacques en Antoine kregen ruzie,

De gendarmes die kwamen, vielen flauw als een licht,

Ik lach met de rest, het is allemaal erg helder.

Ach, de appelbomen,

Zonlicht herinneringen,

Waar de hangmat zwaaide,

Op onze rug zouden we liegen;

Kijkend naar de verlegen,

Tot de sterren waren geregen,

Pas afgelopen juli,

Toen de wereld nog jong was.

Je zult me ​​zien in Cape D'Antibes, of in Spanje,

Ik volg de zon per boot of vliegtuig,

Het is elke oude miljonair in een storm,

Want ik heb mijn nerts om mijn hart warm te houden:

En soms drink ik te veel met de menigte,

En soms praat ik een beetje te hard,

Mijn hoofd doet misschien pijn, maar het is niet gebogen,

En soms zie ik het allemaal door de cloud

Ach, de appelbomen,

En de bijenkorf,

Waar we ooit zijn gestoken,

Zomers in Bordeau,

Roeien op Bateau,

Waar de wilg hing,

Nog maar een droom geleden,