La luna cadrà - Apres La Classe

Triste sera d’inverno,

da solo guardavo la luna,

convinto e sicuro che splendesse quella sera,

invece la luna non c’era più,

restava sul fondo del grande mare blu.

Ormai triste e stanca,

lei non sa cosa deve fare,

se ormai tutti gli uomini non la stanno più a guardare,

l’invidia e l’arroganza non danno felicità,

e nel nostro cielo blu la luna più non splenderà.

RIT.:

e allora

la luna cadrà,

la luna cadrà, la luna cadrà,

dietro al cielo di stanotte se ne andrà.

Nelle notti d’estate,

quando la terra resta un giorno al sole,

per ore aspetti la luna e il suo chiarore,

freschezza alle serate il vento porterà,

la luna e la magia di colpo tutto inizierà.

Dimmi come sarebbe se in questo cielo non ci fosse luna,

padrona che tolga a tutti quanti la paura,

paura del buio che presto tornerà e nel nostro cielo blu,

la luna più non splenderà.

RIT.

A mie la vita m’ha datu sempre tantu,

tutte le emozioni ca iu provu quandu cantu,

tutte le bellezze te sta terra su’n’incantu,

quando nanzi mare cu l’amici e sù cuntentu,

io la luna me la tegnu sempre forte a intru,

lli ggiurni ca nnu suntu mai unu uguale all’addru,

spettu cu calma lu mese, lu giurnu,

ca tuttu poi se pote migliorare intra llu mundu.

RIT.

Trieste winteravond,

alleen keek ik naar de maan,

overtuigd en zeker dat het die avond scheen,

in plaats daarvan was de maan verdwenen,

het bleef op de bodem van de grote blauwe zee.

Nu verdrietig en moe,

ze weet niet wat ze moet doen,

als alle mannen niet meer naar haar kijken,

afgunst en arrogantie brengen geen geluk,

en in onze blauwe lucht zal de maan niet meer schijnen.

RIT.:

dus

de maan zal vallen,

de maan zal vallen, de maan zal vallen,

achter de hemel van vanavond zal gaan.

Op zomeravonden,

als de aarde op een dag in de zon blijft,

urenlang wacht je op de maan en haar licht,

de wind zal de avonden fris maken,

de maan en de magie ineens zal alles beginnen.

Vertel me hoe het zou zijn als er geen maan aan deze hemel was,

meesteres die de angst van iedereen wegneemt,

angst voor het donker dat spoedig zal terugkeren en in onze blauwe lucht,

de maan zal niet meer schijnen.

RIT.

Aan mijn leven heeft me altijd zoveel gegeven,

alle emoties ca iu provu quandu cantu,

alle schoonheden die je bent land op'n'incantu,

wanneer voor de zee zijn er vrienden en boven cuntentu,

Ik houd de maan altijd sterk in intru,

lli ggiurni ca nnu suntu mai unu gelijk aan addru,

spectu cu kalm lu maand, lu giurnu,

over alles dan als hij intra llu mundu zou kunnen verbeteren.

RIT.