Francesco - Antonello Venditti

Scusa Francesco

se ti ho rubato

rubini puri dalle tue tasche

scusa Francesco

se ti ho rubato

la cioccolata dalla tua bocca

scusa Francesco

mi hanno ingannato

mi hanno portato via i ricordi

come se il tempo

fosse uno schiavo e noi due aquiloni strappati

che non volano pi№ Francesco

scusa Francesco proviamo ancora

e con le ali spezziamo il filo

come se il tempo fosse un destino e noi

due bersagli lontani che non cadono pi№

Francesco vedi Francesco

possiamo ancora suoniamo ancora l’ultima volta

senza rimpianti, senza paura

come due amici antichi

e nient’altro di pi№ di pi№ di pi№.

(Grazie ad antonella per questo testo)

Sorry Francesco

als ik je stal

pure robijnen uit je zakken

sorry Francesco

als ik je stal

de chocolade uit je mond

sorry Francesco

ze hebben me bedrogen

ze namen mijn herinneringen weg

alsof het weer

was een slaaf en wij tweeën gescheurde vliegers

die niet meer vliegen Francesco

sorry Francesco laten we het opnieuw proberen

en met onze vleugels breken we de draad

alsof de tijd het lot was en wij

twee verre doelen die niet meer vallen

Francesco zie Francesco

we kunnen de laatste keer nog spelen

zonder spijt, zonder angst

als twee oude vrienden

en niets anders meer meer meer.

(Met dank aan Antonella voor deze tekst)