Vertigo - Andrea Bocelli

Benvenuta Vergine del vento

Dolce spirito del cuor

Che sciogli l’anima dal pianto

E dello scempio fai splendor

E sai portarmi oltre la vita che vorrei

Porgi nel tuo manto i sogni che non hai vissuto mai

Levati in un canto sconosciuto e lì mi incontrerai

Da un vortice mi spoglierai là dove vive perso il tempo

Vai

Implorando salici gentili un tiepido candore

Già si infrangono beffarde le onde uncine del fervore

E nude insinuano nel gelido sentir

Sola puoi tentarmi sino a fingere di averti mia

Sai che puoi spiegare un volo tra vertigine e follia

Tra vertigine e follia

Nello stento tu mi parlerai

Mai vorrai come puoi sentir

Mai vorrai dove puoi capir

Tu vivrai testandoti sognerai

Vorrai

Mai comprendermi

Scendi donna livida e distante dentro il tempio del mio cuore

Espandi l’anima cangiante in questo nomade cantor

E accogli il mondo dentro un tempo che non c'è

Stai crescendo in fondo a quella voglia di sentirti mia

Stai varcando il segno ardendo

Tra vertigini e follia

Tra vertigini e follia

Nella verità mi salverai

Mai vorrai come vuoi sentir

Mai vorrai dove puoi capir

Tu vivrai testandoti sognerai

Vorrai

Mai così

Welkom Maagd van de Wind

Zoete geest van het hart

Dat smelt de ziel van huilen

En maak pracht van het bloedbad

En je weet hoe je me verder kunt brengen dan het leven dat ik zou willen

Zet in je mantel de dromen die je nooit hebt geleefd

Sta op in een onbekend lied en daar zul je me ontmoeten

Van een wervelwind zul je me uitkleden waar de verloren tijd leeft

Gaan

Zachte wilgen smeken om een ​​warme openhartigheid

De haakgolven van vurigheid breken al spottend

En naakt insinueren ze in het koude gevoel

Alleen jij kunt me verleiden om te doen alsof je de mijne hebt

Je weet dat je een vlucht tussen duizeligheid en waanzin kunt verklaren

Tussen duizeligheid en waanzin

Met moeite zul je tegen me praten

Je zult nooit willen hoe je je kunt voelen

Je zult nooit willen waar je het kunt begrijpen

Je zult leven door jezelf te testen, je zult dromen

Je zal willen

Begrijp me nooit

Daal razend en verre vrouw neer in de tempel van mijn hart

Breid de iriserende ziel uit in deze nomadische cantor

En verwelkom de wereld in een tijd die niet bestaat

Je groeit op de bodem van dat verlangen om de mijne te voelen

Je steekt het bord brandend over

Tussen duizeligheid en waanzin

Tussen duizeligheid en waanzin

In werkelijkheid zul je me redden

Je zult nooit willen hoe je wilt horen

Je zult nooit willen waar je het kunt begrijpen

Je zult leven door jezelf te testen, je zult dromen

Je zal willen

Vind dit nooit leuk