E lucevan stelle (Tosca) - Andrea Bocelli

E lucean le stelle…

e olezzava la terra…

stridea l’uscio dell’orto…

e un passo sfiorava la rena.

Entrava ella, fragrante,

mi cadea tra le braccia.

Oh dolci baci, o languide carezze,

mentr’io fremente

le belle forme disciogliea dai veli!

Svan?

per sempre

il sogno mio d’amore…

L’ora?

fuggita,

e muoio disperato…

e muoio disperato…

E non ho amato mai tanto la vita!

Tanto la vita…

Tanto la vita…

And the stars were shining the earth

wa sfragrant the garden gate

creaked and a footstep brushed the sand.

She entered, fragrant,

and fell into my arms …

Oh sweet kisses, oh languid caresses

and I, quivering,

unveiled those beautiful shapes!!!

Disappeared forever my love’s dream

The hour is gone…

And I, desperately, die!

And I’ve never loved so much my life

En de sterren straalden...

en rook de aarde...

de deur van de tuin krijst...

en een stap raakte het zand.

Ze kwam binnen, geurig,

viel in mijn armen.

Oh zoete kussen, of lome liefkozingen,

terwijl ik beef

de mooie vormen lossen op uit de sluiers!

Svan?

voor altijd

mijn droom van liefde...

Tijd?

gevlucht,

en ik sterf in wanhoop...

en ik sterf in wanhoop...

En ik heb nog nooit zo van het leven gehouden!

Zoveel leven...

Zoveel leven...

En de sterren schitterden op de aarde

wa sfagrant de tuinpoort

kraakte en een voetstap streek over het zand.

Ze kwam binnen, geurig,

en viel in mijn armen...

Oh zoete kussen, oh lome liefkozingen

en ik, trillend,

onthulde die mooie vormen!!!

Verdwenen voor altijd de droom van mijn liefde

Het uur is voorbij…

En ik, wanhopig, sterf!

En ik heb nog nooit zoveel van mijn leven gehouden