Холодные дни - Анатолий Крупнов

Я побеждён, я бит.

Ха!

И ты права,

А я опять всё сделал не так.

Всю свою злость на мне ты снова будешь срывать

И всех и всё расставлять по местам.

Всегда ты лучше знала, что и как мне делать

Где и с кем, зачем и когда,

А я устал, прости, мне надоело

Быть неправым во всём и всегда!

Тающий снег и облака,

Запахи звёзд, летний закат —

Я отдаю это тебе…

Ну, а теперь всё и пока.

Или прости, или пойми,

Мы как в Раю были одни,

Ну, а теперь всё и прощай,

Ведь даже в Раю бывают холодные дни!

И я порой тебя так сильно ненавидел,

Что готов был даже любить.

И очень часто я любил тебя так сильно,

Что хотел бы просто убить.

Ты говорила мне, что я уже большой

И чтоб валять дурака перестал.

Ты говорила мне, что болен я душой,

А я не болен — я просто устал.

Ik ben verslagen, ik ben verslagen.

Ha!

En je hebt gelijk

En ik deed alles weer verkeerd.

Al je woede op mij zul je weer plukken

En zet iedereen en alles op zijn plaats.

Je wist altijd beter wat en hoe te doen

Waar en met wie, waarom en wanneer,

En ik ben moe, sorry, ik ben moe

In alles en altijd ongelijk hebben!

Smeltende sneeuw en wolken

Geuren van sterren, zomerzonsondergang -

Ik geef het aan jou...

Nou, dat is alles voor nu.

Ofwel vergeven of begrijpen

We waren alleen in het paradijs,

Nou, nu is alles vaarwel,

Immers, zelfs in het paradijs zijn er koude dagen!

En soms haatte ik je zo erg

Dat hij zelfs klaar was om lief te hebben.

En heel vaak hield ik zo veel van je

Dat ik gewoon zou willen doden.

Je vertelde me dat ik al groot ben

En om te stoppen met rommelen.

Je vertelde me dat ik ziek van ziel was,

En ik ben niet ziek - ik ben gewoon moe.