Twelve Was Ruin - Altar of Plagues

Chasing time, thats buried in.

rank and lodged, and paused.

And held at arms length.

With the season, comes the fathers line.

With the son, comes the fall.

A blank portrait, a son believed.

A sun was led and watch, weathered.

For the absence of light.

How to measure where the years have brought you,

and speak to decide, black from south.

You were taken away, dropped and mistrusted,

burned in the sun.

PUSH AND RELEASE.

De tijd najagen, daar zit ingegraven.

rang en ondergebracht, en pauzeerde.

En op armlengte gehouden.

Met het seizoen komt de vaders lijn.

Met de zoon komt de val.

Een blanco portret, geloofde een zoon.

Een zon werd geleid en keek, verweerd.

Voor de afwezigheid van licht.

Hoe te meten waar de jaren je hebben gebracht,

en spreek om te beslissen, zwart van het zuiden.

Je werd weggenomen, gedropt en gewantrouwd,

verbrand in de zon.

DUWEN EN LOSLATEN.