Earth - As A Womb - Altar of Plagues

Who will guard these hills?

Those which are abandoned.

Those which are exhausted.

Everything is collapsing, can you see it?

Awareness will come slow, if at all.

I knew it would come, when everything collapsed.

It is too late to rebuild these walls?

(Because) this self created bliss has destroyed everything true,

When truth was the rise of the first gentian.

They do not know what they seek,

So who could expect such grand repose

When all wisdom ends in nothing,

Who chooses what will be truth?

It feels as though there is a saw resting on these bones,

Behind this flesh

Lies an anaemic frame

Like brittle bones, they snap,

It echoes for days

I regret everything I ever promised,

In this coil, endlessly falling to nothing

As we think, we are all that will exist

Learning now, that this truth, was just denial.

Wie zal deze heuvels bewaken?

Die zijn verlaten.

Die zijn uitgeput.

Alles is aan het instorten, kun je het zien?

Bewustwording zal langzaam komen, of helemaal niet.

Ik wist dat het zou komen als alles instortte.

Is het te laat om deze muren te herbouwen?

(Omdat) deze zelf gecreëerde gelukzaligheid al het ware heeft vernietigd,

Toen de waarheid de opkomst was van de eerste gentiaan.

Ze weten niet wat ze zoeken,

Dus wie kan zo'n grote rust verwachten?

Wanneer alle wijsheid in niets eindigt,

Wie kiest wat de waarheid is?

Het voelt alsof er een zaag op deze botten rust,

Achter dit vlees

Ligt een bloedarmoede

Als broze botten breken ze,

Het galmt dagenlang

Ik heb spijt van alles wat ik ooit heb beloofd,

In deze spoel, eindeloos vallend tot niets

Zoals we denken, zijn we het enige dat zal bestaan

Nu lerende, dat deze waarheid slechts ontkenning was.