Тоска по Родине - Алла Баянова

Я иду не по нашей земле,

Просыпается серое утро.

Вспоминаешь ли ты обо мне,

Дорогая моя златокудрая?

Предо мною чужие поля

Как у нас голубом тумане,

Серебрятся в дали тополя

Этим утром, холодным ранним.

Я тоскую по Родине,

По родной стороне моей.

Я теперь далеко, далеко.,

В незнакомой стране.

Я тоскую по русским полям.

Мою боль не унять мне без них,

И по серым любимым глазам,

Как мне грустно без них.

Проезжаю теперь Бухарест,

Всюду слышу я речь не родную.

И от всех незнакомых мне мест

Я о Родине больше тоскую.

Там идут проливные дожди,

Их мелодия с детства знакома.

Дорогая любимая, жди.

Не отдам моё счастье другому.

Я тоскую по Родине…

(Тест написал К.М.Н. 17.08.09 г.)

Ik loop niet op ons land,

Een grijze ochtend wordt wakker.

Herinner je je mij

Mijn lieve goudharige?

Voor mij buitenlandse velden

Zoals onze blauwe mist,

Zilver in de populieren

Vanmorgen vroeg koud.

Ik mis mijn vaderland

Aan mijn inheemse kant.

Ik ben nu ver, ver weg,

In een onbekend land.

Ik verlang naar Russische velden.

Mijn pijn kan niet worden verlicht zonder hen,

En in grijze geliefde ogen,

Wat ben ik verdrietig zonder hen.

Nu langs Boekarest,

Overal waar ik hoor spraak is niet inheems.

En van alle plaatsen die ik niet ken

Ik mis mijn vaderland meer.

Er zijn stromende regens

Hun melodie is bekend van kinds af aan.

Lieve schat, wacht.

Ik zal mijn geluk niet aan een ander geven.

Ik mis mijn vaderland...

(De test is geschreven door K.M.N. op 17.08.09)