Self Applause - Alicia Bridges

Have you ever noticed what a show we’re putting on?

Singing our own praises, painting our old faces

The art of putting on airs in moments of despair

The act of strutting on stage with egotistic rage

A play of tragedy with self applause

Lost in the sound of it

Self applause

The curtain comes down with self applause

What is life when it’s lived this way

It’s just a masquerade

An empty shell, a living hell with self applause

Self applause

Here, with vanity aflame

At the height of self acclaim

A theatrical affair, the mimic rants and raves

A sad charade with self applause

Lost in the sound of it

Self applause

The curtain comes down with self applause

«Oh, look at me»

He cries out to the crowd

But the audience is gone

He is standing all alone with self applause

Self applause

Lost in the sound of it

Self applause

The curtain comes down with self applause

Is het je ooit opgevallen wat een show we geven?

Onze eigen lof zingen, onze oude gezichten schilderen

De kunst van het opvoeren van uitzendingen in momenten van wanhoop

De handeling om met egoïstische woede op het podium te staan

Een tragedie met zelfapplaus

Verdwaald in het geluid ervan

zelf applaus

Het gordijn valt naar beneden met zelfapplaus

Wat is het leven als het op deze manier wordt geleefd?

Het is maar een maskerade

Een lege huls, een levende hel met zelfapplaus

zelf applaus

Hier, met ijdelheid in vuur en vlam

Op het hoogtepunt van zelftoejuiching

Een theatrale aangelegenheid, de mimische tirades en raves

Een trieste poppenkast met zelfapplaus

Verdwaald in het geluid ervan

zelf applaus

Het gordijn valt naar beneden met zelfapplaus

"Oh, kijk naar mij"

Hij schreeuwt het uit naar de menigte

Maar het publiek is weg

Hij staat helemaal alleen met zelfapplaus

zelf applaus

Verdwaald in het geluid ervan

zelf applaus

Het gordijn valt naar beneden met zelfapplaus