Slave and Lord - Alice Francis

No, you don’t know my name, so you call me angel,

But I don’t need no wings when I take you to the sky.

And all you need to see is lightened by the nightsky.

Your glimpse devours me, but by the time you reach my eyes

You’re doomed I got you hipnotized.

And now you’re falling, and you stumble, you’re on fire.

Oh — this kind of love — it hurts!

It’s got me burned.

It will slowly devour me.

Why do I take what you give when it is not what I want.

I am caught in the thought: Am I slave, am I lord?

And when the sun goes down the night openes the gateways.

Weary cravings are shaded in the dark.

When pleasure becomes pain the watching eye is changing,

Pulling back and forth.

You’re trying hard to reach my mind,

But it’s just the bate you’re about to find.

And now you’re falling, and you stumble, you’re on fire.

Oh — this kind of love — it hurts.

It’s got me burned.

It will slowly devour me.

Why do I take what you give when it is not what I want.

I am caught in the thought: Am I slave, am I lord?

Am I slave, am I lord?

Am I slave, am I lord?

Nee, je kent mijn naam niet, dus noem je me engel,

Maar ik heb geen vleugels nodig als ik je naar de hemel breng.

En alles wat je hoeft te zien is verlicht door de nachtelijke hemel.

Je glimp verslindt me, maar tegen de tijd dat je mijn ogen bereikt

Je bent gedoemd, ik heb je gehypnotiseerd.

En nu val je, en je struikelt, je staat in brand.

Oh - dit soort liefde - het doet pijn!

Het heeft me verbrand.

Het zal me langzaam verslinden.

Waarom neem ik wat jij geeft als het niet is wat ik wil.

Ik zit gevangen in de gedachte: ben ik slaaf, ben ik heer?

En als de zon ondergaat, opent de nacht de poorten.

Vermoeide verlangens worden in het donker overschaduwd.

Wanneer plezier pijn wordt, verandert het kijkende oog,

Heen en weer trekken.

Je doet je best om me te bereiken,

Maar het is gewoon de bate die u op het punt staat te vinden.

En nu val je, en je struikelt, je staat in brand.

Oh - dit soort liefde - het doet pijn.

Het heeft me verbrand.

Het zal me langzaam verslinden.

Waarom neem ik wat jij geeft als het niet is wat ik wil.

Ik zit gevangen in de gedachte: ben ik slaaf, ben ik heer?

Ben ik slaaf, ben ik heer?

Ben ik slaaf, ben ik heer?