O Surdo - Alcione

Amigo, que ironia desta vida

Você chora na avenida

Pro meu povo se alegrar

Eu bato forte em você

E aqui dentro do peito uma dor

Me destrói

Mas você me entende

E diz que pancada de amor não dói

Meu surdo, parece absurdo

Mas você me escuta

Bem mais que os amigos lá do bar

Não deixa que a dor

Mais lhe machuque

Pois pelo seu batuque

Eu dou fim ao meu pranto e começo a cantar

Meu surdo bato forte no seu couro

Só escuto este teu choro

Que os aplausos vêm pra consolar

Meu surdo, velho amigo e companheiro

Da avenida e de terreiro

De rodas de samba e de solidão

Não deixe que eu vencido de cansaço

Me descuide desse abraço

E desfaça e compasso do passo do meu coração

Vriend, wat een ironie van dit leven

Je huilt op straat

Voor mijn volk om zich te verheugen

Ik sla je hard

En hier in de borst een pijn

vernietigt mij

Maar je begrijpt me

En zegt dat een klap van liefde geen pijn doet

Mijn dove, het lijkt absurd

Maar luister naar mij

Veel meer dan vrienden aan de bar

Laat de pijn niet toe

je meer pijn doen

Omdat door je drummen

Ik stop met huilen en begin te zingen

Mijn dove man, ik sloeg hard op zijn leer

Ik hoor alleen deze kreet van jou

Dat het applaus tot troost komt

Mijn dove, oude vriend en metgezel

Vanaf de laan en vanaf terreiro

Van samba- en eenzaamheidskringen

Laat me niet overwinnen door vermoeidheid

Zorg voor mij vanuit deze knuffel

En ongedaan maken en kompas van mijn hart stap