The Very Last Time - Alan Parsons

I need to remember the day

When we said goodbye for the very last time

There was still so much to say

But time came between us and quietly stole you away

Let me remember the day

We walk to the garden and sit for a while

The hours are slipping away

Still I try to hold them and freeze them in time

So leave me believing we’ll meet here again

Promise me some kind of sign

As each day turns into night

I blow out the candle and turn down the sheet

And now that you’ve risen so high

I know that you watch over me as i sleep

Always believing we’ll meet up again

Waiting for some kind of sign

So now I remember the day

When we said goodbye for the very last time

But no one can take you away

'Cause here in my memories

There’s never a very last time

Never a very last time

Ik moet de dag onthouden

Toen we voor de laatste keer afscheid namen

Er was nog zoveel te zeggen

Maar de tijd kwam tussen ons in en stal je stilletjes weg

Laat me de dag herinneren

We lopen naar de tuin en gaan even zitten

De uren glippen weg

Toch probeer ik ze vast te houden en ze op tijd te bevriezen

Dus laat me geloven dat we elkaar hier weer zullen ontmoeten

Beloof me een soort teken

Omdat elke dag nacht wordt

Ik blaas de kaars uit en leg het laken neer

En nu je zo hoog bent gestegen

Ik weet dat je over me waakt terwijl ik slaap

Altijd gelovend dat we elkaar weer zullen ontmoeten

Wachten op een soort teken

Dus nu herinner ik me de dag

Toen we voor de laatste keer afscheid namen

Maar niemand kan je wegnemen

Omdat hier in mijn herinneringen

Er is nooit een allerlaatste keer

Nooit een allerlaatste keer