Era casa mia - Al Bano, Romina Power

Ragazzi che guardavano le nuvole

Distesi sul confine dell’Oceano

Sognavano di essere più liberi

Contando i giorni uguali che passavano

Ragazze con lo scialle ricamavano

Sedute sui gradini color ebano

Guardavano l’azzurro aperto e limpido

E all’ombra di un rimpianto continuavano

Era casa mia

Era un posto semplice

Qualcuno un giorno

Mi ha portato via

Era casa mia

Ero cosi giovane

E non ho fatto in tempo

Neanche a piangere

Persone che non sanno perché corrono

Sorridono anche se non si divertono

E son sinceri solo quando dormono

Guardavano l’azzurro aperto e limpido

E all’ombra di un rimpianto continuavano

Diversi dagli amici che mi mancano

Era casa mia

Era un posto semplice

Qualcuno un giorno

Mi ha portato via

Era casa mia

Ero cosi giovane

E non ho fatto in tempo

Neanche a piangere

Guardavano l’azzurro aperto e limpido

E all’ombra di un rimpianto continuavano

E in certe sere quando il vento soffierà

Riporterà il profumo dei vent’anni miei

Ed io che per la vita lo respirerei

Dovrò fermare il tempo per un attimo

Era casa mia

Jongens kijken naar de wolken

Liggend aan de rand van de oceaan

Ze droomden ervan vrijer te zijn

Dezelfde dagen tellen die verstreken zijn

Meisjes met sjaals geborduurd

Zittend op de ebbenhouten treden

Ze keken naar het open en heldere blauw

En in de schaduw van spijt gingen ze verder

Het was mijn thuis

Het was een eenvoudige plek?

Op een dag iemand

Het nam me mee

Het was mijn thuis

Ik was zo jong

En ik was niet op tijd

Zelfs niet om te huilen

Mensen die niet weten waarom ze rennen

Ze glimlachen zelfs als ze geen plezier hebben

En ze zijn alleen oprecht als ze slapen

Ze keken naar het open en heldere blauw

En in de schaduw van spijt gingen ze verder

Anders dan de vrienden die ik mis

Het was mijn thuis

Het was een eenvoudige plek?

Op een dag iemand

Het nam me mee

Het was mijn thuis

Ik was zo jong

En ik was niet op tijd

Zelfs niet om te huilen

Ze keken naar het open en heldere blauw

En in de schaduw van spijt gingen ze verder

En op bepaalde avonden als de wind waait

Het zal de geur van mijn twintig jaar terugbrengen

En ik die het zou ademen voor het leven

Ik zal de tijd even moeten stilzetten

Het was mijn thuis