Totalimmortal - AFI

Hope unkown.

Sometimes just waking is surreal.

I walk right through the nameless ones.

I know that hope’s unknown.

Sometimes the water feels so real.

As I walk through it fills my lungs,

my god, I’m drowning.

This day never seems to end.

This pain, never.

The rage I will not let go.

I hear them calling.

I feel them gnawing out holes

through flawless souls.

So alone.

Sometimes I swear that I can hear the taunting of the voiceless ones.

I fear that I alone fear those ceased to feel they’re

alone inside of this place.

I am the misplaced.

Now every face,

it looks familiar… then every face would melt away

until.

now everyone, do you know, I know your deception?

Hoop onbekend.

Soms is gewoon wakker worden surrealistisch.

Ik loop dwars door de naamlozen heen.

Ik weet dat die hoop onbekend is.

Soms voelt het water zo echt.

Terwijl ik er doorheen loop, vult het mijn longen,

mijn god, ik verdrink.

Deze dag lijkt nooit te eindigen.

Deze pijn, nooit.

De woede die ik niet loslaat.

Ik hoor ze bellen.

Ik voel ze gaten knagen

door onberispelijke zielen.

Zo alleen.

Soms zweer ik dat ik het treiteren van de stemlozen kan horen.

Ik vrees dat ik alleen bang ben dat degenen niet meer voelen dat ze

alleen op deze plek.

Ik ben de misplaatste.

Nu elk gezicht,

het ziet er bekend uit... dan zou elk gezicht wegsmelten

totdat.

nu iedereen, weet je, ik ken je bedrog?