Snowblind - Aephanemer

The tempest blows a dazzling white

The peak vanishes again

Whirling blasts of snow benight

The outcome of my ascent

Grit your teeth, do not flinch

At setbacks that slow you down

Going forth, inch by inch

To keep your feet on the ground

A sudden noise of flapping wings

First sign of the coming swarm

Somber curses were residing

In the eye of the storm

Manic claws tear the sky

Looming above my head

Chthonic calls, bloodshot eyes

Summoning me to them

Desperate crawl through blizzard squalls

Hounded by eerie shapes

A hail of stings ruthlessly falls

Onto my dire escape

The storm birds rush cannot be shunned

There is no way to cope

It’s too much hardships to overcome

I fall and hurtle down the slope

Grim lull while being drowned

As I sink into the ground

Numb and coated by hoar-frost

I dread to think that all is lost

The harpy’s laugh

Twisted inhuman face

Utters cries of disgrace

The fury’s torch

Melts the surrounding snow

And clears the path to follow

Swift ravenous fiends

Foul everything that once mattered to me

Plunder the drifting wreck of my mind

I only want to forget and go blind

Sisters born from the Night

Jailers of the insane

Rage is our only light

Let’s put the rest to the flame

De storm blaast een oogverblindend wit

De piek verdwijnt weer

Wervelende sneeuwstormen tijdens de nacht

Het resultaat van mijn beklimming

Knars op je tanden, niet terugdeinzen

Bij tegenslagen die je vertragen

Vooruit gaan, inch voor inch

Om je voeten op de grond te houden

Een plotseling geluid van fladderende vleugels

Eerste teken van de komende zwerm

Er waren sombere vloeken

In het oog van de storm

Manische klauwen scheuren de lucht

Boven mijn hoofd opdoemen

Chtonische oproepen, bloeddoorlopen ogen

Mij ​​bij hen oproepen

Wanhopig kruipen door sneeuwstormen

Achtervolgd door griezelige vormen

Een regen van steken valt meedogenloos neer

Op mijn noodlottige ontsnapping

De stormvogels kunnen niet worden gemeden

Er is geen manier om ermee om te gaan

Het is te veel ontberingen om te overwinnen

Ik val en ren de helling af

Grimmige stilte tijdens het verdrinken

Terwijl ik in de grond zak

Verdoofd en bedekt door rijp

Ik ben bang om te denken dat alles verloren is

De lach van de harpij

Verdraaid onmenselijk gezicht

Vloeit van schande

De fakkel van de woede

Smelt de omringende sneeuw

En maakt het pad vrij om te volgen

Snelle vraatzuchtige duivels

Alles wat ooit belangrijk voor me was, beledigen

Plunder het drijvende wrak van mijn geest

Ik wil alleen vergeten en blind worden

Zusters geboren uit de Nacht

Gevangenbewaarders van de krankzinnigen

Woede is ons enige licht

Laten we de rest aan het vuur steken