L'esprit malade - ADX

De tous mes actes, je n’ai nul souvenir

Seulement un brouillard dans ma tête

Prisonnier de cette voie qui dictait mes délits

C’est la nuit que rodait la bête

Je suis la proie du Diable dans mon crâne

De mon esprit malade

Je suis la proie du Diable dans mon crâne

Et mon esprit se damne

Du fond de cette cellule, je revois mon passé

Avant que la folie me guette

Usé par un travail, usé par mon métier

Le surmenage fut ma perte

De mon procès, je n’ai rien ressenti

De ces femmes qui hurlaient «à mort «M'accusant toutes du crime de leurs filles

Griffant l’air de leurs doigts vengeurs

Maintenant seul au fond de mes pensées

Dernier refuge du condamné

Quand cette lame viendra lécher mon cou

Enfin libre soulagé de tout

Van al mijn daden heb ik geen herinnering

Alleen een mist in mijn hoofd

Gevangene van deze manier die mijn overtredingen dicteerde

Het was de nacht dat het beest zwierf

Ik ben ten prooi aan de duivel in mijn schedel

Van mijn zieke geest

Ik ben ten prooi aan de duivel in mijn schedel

En mijn geest is verdoemd

Vanaf de onderkant van deze cel zie ik mijn verleden

Voordat de waanzin me achtervolgt

Versleten door een baan, versleten door mijn beroep

Overwerk was mijn ondergang

Van mijn beproeving voelde ik niets

Van die vrouwen die 'tot de dood' schreeuwen, die me allemaal beschuldigen van de misdaad van hun dochters

Krabben in de lucht met hun wraakzuchtige vingers

Nu alleen in mijn gedachten

Laatste toevlucht van de veroordeelden

Wanneer dit mes mijn nek komt likken

Eindelijk vrij verlost van alles