Perfect Enemy - Acid Death

The Century`s twilight is so close

I stand on the Icebers` tip and looking out I recollect

The things that passed the ways we close to last among the other

I see them all-yes I see them all behind

We left them there- there in futile wars

When this was the written riddle

«Who Is The Perfect Enemy?»

The first weapon that I held was a bone from a dead beast

So many more have come and gone, so easy to left`em all behind

There were times when I was crimson bathed with their blood

But if it wasn`t for the week I wouldn`t be here now

We left them there in wars of Arrogans

When we wrote the riddle

«Who is the Perfect Enemy?»

As I first traveled the land, then I waded the water

Then I ripped the sky with the stars as my guide

But I flew high I touched the sky

I touched the stars and left my marks behind

I`ve seen life beyond imagination, lifeful beings

And I kill them all

I stepped on them, in the wars of Acquisition

When I spoke the riddle «Who Is The Perfect Enemy?»

There`s no one else left around

No one can see how I rot in Grief

De schemering van de eeuw is zo dichtbij

Ik sta op de punt van de Icebers en kijk naar buiten, herinner ik me

De dingen die langs de wegen gingen die we bijna het laatst onder de andere hebben gehad

Ik zie ze allemaal-ja ik zie ze allemaal achter

We hebben ze daar achtergelaten - daar in zinloze oorlogen

Toen dit het geschreven raadsel was

"Wie is de perfecte vijand?"

Het eerste wapen dat ik vasthield was een bot van een dood beest

Er zijn er nog veel meer gekomen en gegaan, zo gemakkelijk om ze allemaal achter te laten

Er waren tijden dat ik karmozijnrood baadde in hun bloed

Maar als het deze week niet was, zou ik hier nu niet zijn

We hebben ze daar achtergelaten in de oorlogen van Arrogans

Toen we het raadsel schreven

"Wie is de perfecte vijand?"

Terwijl ik eerst over het land reisde, waadde ik toen door het water

Toen scheurde ik de lucht met de sterren als mijn gids

Maar ik vloog hoog, ik raakte de lucht aan

Ik raakte de sterren aan en liet mijn sporen achter

Ik heb het leven voorbij mijn verbeelding gezien, levende wezens

En ik vermoord ze allemaal

Ik stapte op ze, in de acquisitieoorlogen

Toen ik het raadsel "Wie is de perfecte vijand?"

Er is niemand anders meer in de buurt

Niemand kan zien hoe ik rot in verdriet