W.A.R. - Wrong and Right - Acid Death

Everything around me seems so empty

I think I can still hear other people’s voices in there

Shouting at me in madness «It's Time For You To Leave:»

Denying to accept the beliefs of another age

I lost my mentality and I ended up in there

Being aware of the spirit’s second dimension

Where sense, insanity and justice is invisible

The gun you hold may give me the creeps

Perhaps I’ll be happy if you use it

So as to prove once again that I’m still sick

Eventually I know

Wrong exists And covers what is Right

But I can’t judge them with daring

Don’t hesitate to point the gun at me, I’m not afraid of the truth

But at least you must hold it tight if you feel strong enough to use it

My ever loneliness might be the reason of loosing the sensible way

But I was never in a real need of communication

In a world where Wrong And Right makes no sense at all:

Are you upset of looking me?

Are you afraid as I come near you?

What are you waiting for?

Shoot me!

Be careful cause I’m loosing patience

Don’t let me come closer cause

This will mark the beginning of my WAR:

Alles om me heen lijkt zo leeg

Ik denk dat ik daar nog steeds de stemmen van andere mensen kan horen

In waanzin tegen me schreeuwen "Het is tijd voor jou om te vertrekken:"

Ontkennen om de overtuigingen van een ander tijdperk te accepteren

Ik verloor mijn mentaliteit en ik kwam daar terecht

Zich bewust zijn van de tweede dimensie van de geest

Waar zin, waanzin en gerechtigheid onzichtbaar zijn

Het pistool dat je vasthoudt kan me de kriebels bezorgen

Misschien zal ik blij zijn als je het gebruikt

Om nog maar eens te bewijzen dat ik nog steeds ziek ben

Uiteindelijk weet ik het

Verkeerd bestaat en dekt wat goed is

Maar ik kan ze niet met durf beoordelen

Aarzel niet om het pistool op mij te richten, ik ben niet bang voor de waarheid

Maar je moet het in ieder geval stevig vasthouden als je je sterk genoeg voelt om het te gebruiken

Mijn eeuwige eenzaamheid kan de reden zijn om de verstandige weg kwijt te raken

Maar ik had nooit echt behoefte aan communicatie

In een wereld waar Wrong And Right helemaal geen zin heeft:

Vind je het vervelend dat je naar me kijkt?

Ben je bang als ik bij je in de buurt kom?

Waar wacht je op?

Schiet me!

Wees voorzichtig, want ik verlies mijn geduld

Laat me niet dichterbij komen want

Dit markeert het begin van mijn OORLOG: