Prega per noi - Achille Lauro

Parto dal punto quando ho smesso di studiare come mia madre avrebbe voluto

Torno ai miei tredici anni

Quattordici, quindici anni

Sulle scalette fatti per strada con i più grandi

Si mezzi asociali, mezzi a spacciare, mezzi spacciati

Nomi qui sui giornali, mezzi fatti, mezzi ai funerali

Schiaffi di un padre, grammi da dare

Fatalità da ragazzi, darsi da fare

Da fatti a farsi del male

Restando con i più grandi

Riunito con tutti gli altri coetanei

Quell’ironico fato che ci ha incrociati

Storie diverse ma stesse crepe

Soli al quartiere

Pochi mesi e pensavo solo a furti e non farsi bere

Volevamo soltanto quello che avevano tanti

Ed ero figlio di chi sputa sugli altri, su dove mangi

E la gente che ci guardava in zona

Ci giudicava senza pensare a cosa

Ed ognuno a casa mancava ed ora sai che

Che tutto quello che ho vissuto non lo avrei voluto mai per me

La sensazione che proviamo a stare male, che ne sai di me

E le persone che ti guardano non lo sanno cosa fai per te

Che benedica Dio la vita mia se in fondo sono ancora me

Eravamo piccoli figli, ma figli di una puttana

Per strada tutti fatti infatti il fatto si raccontava

E ogni volta una nuova

Noi che sui banchi neanche una prova

Per qualche banconota

Banco prova

Mai manco a scuola

Sì volevamo di più, solo i sogni che fa nessuno

Noi cinque soli in giro, sui motorini fino al mattino

Che diciassette, chi c’era lo dice sempre

Se presi e spesi, pesi, noi dagli etti ai chili in due mesi

Ragazzi normali, pezzi tagliati, mezzi scappati

Coi mezzi rubati per fare gli impicci sui mezzi appropriati

Ma quanti mezzi rovinati

Mezzi mezzi morti gli altri mezzi mezzi cambiati

Sai che

Che tutto quello che ho vissuto non lo avrei voluto mai per me

La sensazione che proviamo a stare male, che ne sai di me

E le persone che ti guardano non lo sanno cosa fai per te

Che benedica Dio la vita mia se in fondo sono ancora me

E lì ero stanco

Non smisi ma vidi visi in crisi

Amici visti cambia in un anno

Tra i pochi rimasti dai primi passi a morire basta

Ogni mese cambiavo casa sognando ce l’avrei fatta

Da rapinare gli spacciatori

Al capo di spacciatori

Da un ramo a rami minori

Contare i soldi orgogliosi

Vedevi i frutti che frutti

I soldi che dopo butti

Non fidarsi più

Solo volevo me sopra a tutti

Ma tutto cambiava tra rimasti a terra e rimasti per strada

L’amore perso perché non dicevo basta

Mia madre che non poteva neanche più guardarmi in faccia

Io che volevo farmi nome tra chi mi sputava in faccia

Tra amici per convenienza perché tu sei qualcuno

A qualcuno fa convenienza avè quache conoscenza

Ti chiamano amico perché senza di te stanno senza

Chiuderanno i rapporti il primo giorno che starai senza

E ti perdi col tempo

Oggi è tutto diverso

E al muretto nostro non c'è più neanche mezzo pischello

Guardo ‘sti ragazzi nuovi qui fare i pusher ma per mezz’etto

E dopo un anno in strada parla' di strada, ma vive in centro

Oggi qui parlano, si vantano, sì fuori spacciano

Col frigo pieno, il padre a fianco ma non si domandano

Chi in mano v’ha messo da prima per prima i primi pacchetti

Che se parlano di strada ma il perché prima di questi

Per chi stava in strada senz’altra strada

Stando con chi poi è cresciuto e morto sulla stessa strada

Parlo a chi verrà dopo, ai pochi che sanno ascoltare

Dico che pochi ripaga, troppi riposano in pace

Sai che

Che tutto quello che ho vissuto non lo avrei voluto mai per me

La sensazione che proviamo a stare male, che ne sai di me

E le persone che ti guardano non lo sanno cosa fai per te

Che benedica Dio la vita mia se in fondo sono ancora me

Ik begin vanaf het moment dat ik stopte met studeren zoals mijn moeder had gewild

Ik ga terug naar mijn dertien

Veertien, vijftien jaar

Op de ladders gemaakt in de straat met de oudere

Ja asociaal betekent, betekent verkopen, half gedoemd

Namen hier in de kranten, half feiten, half gedaan op begrafenissen

Klappen van een vader, gram te geven

Kindersterfte, ga aan de slag

Van feiten naar schade

Bij de ouderen blijven

Herenigd met alle andere leeftijdsgenoten

Dat ironische lot dat ons kruiste

Verschillende verhalen maar dezelfde barsten

Alleen in de buurt

Een paar maanden en ik dacht alleen maar aan diefstallen en niet dronken worden

We wilden gewoon wat zovelen hadden

En ik was de zoon van degenen die op anderen spugen, op waar je eet

En de mensen die ons in de buurt in de gaten houden

Hij oordeelde over ons zonder na te denken over wat

En iedereen thuis ontbrak en nu weet je dat

Dat alles wat ik heb geleefd, ik nooit voor mezelf had gewild

Het gevoel dat we hebben als we ziek zijn, wat weet je over mij?

En de mensen die naar je kijken weten niet wat je voor jezelf doet

Moge God mijn leven zegenen als ik toch mezelf ben

We waren kleine kinderen, maar kinderen van een hoer

Op straat werden alle feiten in feite het feit verteld

En elke keer een nieuwe

Wij die op de banken niet eens een test

Voor een paar rekeningen

Testbank

Ik mis school nooit

Ja, we wilden meer, alleen de dromen die niemand heeft

Met z'n vijven alleen in de buurt, op de brommer tot de ochtend

Die zeventien, die er altijd was, zegt het altijd

Indien genomen en uitgegeven, gewichten, geven we u ponden tot ponden in twee maanden

Normale jongens, stukjes gesneden, half ontsnapt

Met de gestolen middelen om betrokken te raken bij de juiste middelen

Maar hoeveel middelen geruïneerd?

Half half dood de andere helft veranderd

Dat weet je

Dat alles wat ik heb geleefd, ik nooit voor mezelf had gewild

Het gevoel dat we hebben als we ziek zijn, wat weet je over mij?

En de mensen die naar je kijken weten niet wat je voor jezelf doet

Moge God mijn leven zegenen als ik toch mezelf ben

En daar was ik moe

Ik stopte niet maar ik zag gezichten in crisis

Bezochte vrienden veranderen in één jaar

Een van de weinige overgebleven van de eerste stappen om te sterven is genoeg

Elke maand verhuisde ik naar huis en droomde dat ik het zou halen

Om de drugsdealers te beroven

Aan de baas van drugsdealers

Van de ene vestiging naar de kleinere vestigingen

Trots op geld tellen

Je zag de vruchten die je draagt

Het geld dat je daarna weggooit

Vertrouw niet meer

Ik wilde gewoon dat ik boven iedereen stond

Maar alles veranderde tussen bleef op de grond en bleef op straat

Liefde verloren omdat ik niet genoeg zei

Mijn moeder die me niet eens meer in het gezicht kon kijken

Ik die mijn naam wilde maken onder degenen die in mijn gezicht spuugden

Onder vrienden voor het gemak omdat je iemand bent

Voor iemand is het handig om wat kennis te hebben

Ze noemen je vriend, want zonder jou zijn ze zonder jou

Ze zullen relaties beëindigen op de eerste dag dat je zonder gaat

En je verdwaalt in de tijd

Vandaag is alles anders

En aan onze muur is er niet eens een half kind meer

Ik kijk hoe deze nieuwe jongens hier pushen, maar voor een half pond

En na een jaar op straat praat hij over de straat, maar woont in het centrum

Vandaag praten ze hier, ze scheppen op, ja ze zijn uitverkocht

Met de koelkast vol, de vader aan zijn zijde, maar ze verwonderen zich niet

Wie het eerst de eerste pakjes in je hand heeft gelegd

Wat als ze praten over de straat, maar het waarom ervoor?

Voor degenen die op straat waren met geen andere manier

Samen zijn met degenen die toen opgroeiden en stierven op dezelfde weg

Ik spreek tot degenen die later zullen komen, tot de weinigen die weten hoe te luisteren

Ik zeg dat weinigen vruchten afwerpen, te veel rust in vrede

Dat weet je

Dat alles wat ik heb geleefd, ik nooit voor mezelf had gewild

Het gevoel dat we hebben als we ziek zijn, wat weet je over mij?

En de mensen die naar je kijken weten niet wat je voor jezelf doet

Moge God mijn leven zegenen als ik toch mezelf ben