Laborem Morte Liberat Te - Abysmal Dawn

Dear friends

where have you

gone?

The silence

is very deafening

moments frozen in time

greet me

in blackest infinity

this burden has weighed a ton.

Embrace me

should I let go

crawling as we did at birth

bludgeoned by this mortal coil

one day closer

to our final breaths

and just when you have nothing left

they’ll take that too.

Father I am your son

mother I am your everything

these veins run with your blood

I beg you don’t leave me now

Crawling as we did at birth

bludgeoned by this mortal coil

one day closer to our final breaths

and just when you have nothing left

they’ll take that too

If we endure the pain

brought by this barrage of torment

we’ll see the things we love wither and die

vermin run in place

on a path unwinding

in a circle, a circle of lies

Coping with these stages of mortality

accepting the impermanence of being

stability, prosperity, longevity

futile notions and expenditures of time

Laborem Morte liberat te

We toil until our deaths

laborem morte liberat te

until freedom comes at last

this too shall pass in time

ride the winds into obscurity

hold fast to the things you love

they disappear once you turn around

things change until you don’t belong

and it’s true you can never go home

Crawling as we did at birth

bludgeoned by this mortal coil

one day closer to our final breaths

and just when you have nothing left

they’ll take that too…

Lieve vrienden

waar heb je

weg?

De stilte

is erg oorverdovend

momenten bevroren in de tijd

begroet me

in zwartste oneindigheid

deze last heeft een ton gewogen.

Omhels mij

moet ik loslaten?

kruipen zoals we deden bij de geboorte

doodgeknuppeld door deze dodelijke spiraal

een dag dichterbij

naar onze laatste ademtocht

en net als je niets meer hebt

dat nemen ze ook.

Vader, ik ben uw zoon

moeder ik ben je alles

deze aderen lopen met je bloed mee

Ik smeek je, verlaat me nu niet

Kruipen zoals we deden bij de geboorte

doodgeknuppeld door deze dodelijke spiraal

een dag dichter bij onze laatste ademtocht

en net als je niets meer hebt

dat zullen ze ook nemen

Als we de pijn verdragen

gebracht door dit spervuur ​​​​van kwelling

we zullen zien dat de dingen waar we van houden verwelken en sterven

ongedierte loopt op zijn plaats

op een pad dat tot rust komt

in een cirkel, een cirkel van leugens

Omgaan met deze stadia van sterfelijkheid

de vergankelijkheid van het zijn accepteren

stabiliteit, welvaart, een lang leven

nutteloze ideeën en tijdverspilling

Laborem Morte liberat te

We zwoegen tot onze dood

laborem morte liberat te

totdat de vrijheid eindelijk komt

ook dit gaat met de tijd voorbij

berijd de wind in de vergetelheid

houd vast aan de dingen waar je van houdt

ze verdwijnen zodra je je omdraait

dingen veranderen totdat je er niet meer bij hoort

en het is waar dat je nooit naar huis kunt gaan

Kruipen zoals we deden bij de geboorte

doodgeknuppeld door deze dodelijke spiraal

een dag dichter bij onze laatste ademtocht

en net als je niets meer hebt

dat nemen ze ook...