Ashes - Above & Beyond, OceanLab

Across the eerie waters

Misty covered glass I spied

A sad procession snaking down

The dry and deathly trail

And as my telescopic eye

Focused on the marching line

It settled on the fallen crown

Now covered with a veil

The heavy weight of mourning

Drew each head to face the ground

Muscles tight on bearers arms

Each body cold and frail

And through the muslin mist

The beating drums the only sound

Twenty boats out in the bay

All ready to set sail

Ashes, take me back to earth

Water, quench my human thirst

Ashes, take me back to earth

Water, quench my human thirst

My bones soaked in the icy cold

And fixed me where I lay

Until each vessel left the shore

And made a line for me

There never was a breeze

The leaves were silent all that day

They say the sails were ghosts

That stole the wind to set them free

I lay transfixed

Felt nothing but the beating of my fear

As flames rose up and swallowed whole

Greatest of the fleet

The others circled round

And I heard chanting fill the air

The ashes lifted high

Were falling back into the sea

Ashes, take me back to earth

Water, quench my human thirst

Ashes, take me back to earth

Water, quench my human thirst

Over de griezelige wateren

Mistig bedekt glas dat ik bespioneerde

Een trieste processie die naar beneden kronkelt

Het droge en dodelijke pad

En als mijn telescopisch oog

Gericht op de marcherende lijn

Het vestigde zich op de gevallen kroon

Nu bedekt met een sluier

Het zware gewicht van rouw

Tekende elk hoofd om naar de grond te kijken

Spieren strak op de armen van de drager

Elk lichaam koud en broos

En door de mousseline mist

De kloppende drums het enige geluid

Twintig boten in de baai

Allemaal klaar om uit te varen

Ashes, breng me terug naar de aarde

Water, les mijn menselijke dorst

Ashes, breng me terug naar de aarde

Water, les mijn menselijke dorst

Mijn botten gedrenkt in de ijzige kou

En bevestigde me waar ik lag

Totdat elk schip de kust verliet

En maakte een regel voor mij

Er was nooit een briesje

De bladeren waren de hele dag stil

Ze zeggen dat de zeilen geesten waren

Dat stal de wind om ze te bevrijden

Ik lag aan de grond genageld

Voelde niets anders dan het verslaan van mijn angst

Terwijl vlammen opstegen en heel werden opgeslokt

Grootste van de vloot

De anderen cirkelden rond

En ik hoorde gezang de lucht vullen

De as werd hoog opgetild

We vielen terug in de zee

Ashes, breng me terug naar de aarde

Water, les mijn menselijke dorst

Ashes, breng me terug naar de aarde

Water, les mijn menselijke dorst