Nature, The Gentlest Mother - Аарон Копленд, Martha Lipton

Nature, the gentlest mother

Impatient of no child

The feeblest or the waywardest, —

Her admonition mild

In forest and the hill

By traveller is heard

Restraining rampant squirrel

Or too impetuous bird

How fair her conversation

A summer afternoon, —

Her household, her assembly;

And when the sun goes down

Her voice among the aisles

Incites the timid prayer

Of the minutest cricket

The most unworthy flower

When all the children sleep

She turns as long away

As will suffice to light her lamps;

Then, bending from the sky

With infinite affection

And infiniter care

Her golden finger on her lip

Wills silence everywhere

De natuur, de zachtste moeder

Ongeduldig van geen kind

De zwakste of de meest eigenzinnige, —

Haar vermaning mild

In het bos en de heuvel

Door de reiziger wordt gehoord

Ongebreidelde eekhoorn in bedwang houden

Of te onstuimige vogel

Hoe eerlijk haar gesprek

Een zomermiddag, —

Haar huishouden, haar vergadering;

En als de zon ondergaat

Haar stem tussen de gangpaden

Zet aan tot het timide gebed

Van de kleinste cricket

De meest onwaardige bloem

Als alle kinderen slapen

Ze draait net zo lang weg

Zoals zal volstaan ​​om haar lampen aan te steken;

Dan, buigend vanuit de lucht

Met oneindige genegenheid

En oneindige zorg

Haar gouden vinger op haar lip

Wills zwijgt overal