Fake Knees - Dads

The tiniest gap

in between

your two front teeth

and your fake knees

whistling through the pain

to accomodate

a kid who doesn’t have

the time of day

and one who has to

keep moving away.

What can I say?

I’m purposely putting life in the way.

Thank you for

your gently worn

shirts we

slept with

underneath our nose.

I’m on a red eye crying about

a bunch of fucking clothes.

How much time

did I waste

on people who eventually left?

While you were always there waiting,

with your coffee breath,

with your shitty eyes,

and your deep chest,

and your cracked skin hands

that held the best,

you always knew the rest,

you know the rest.

I’m waiting for you to get better,

even if it means nights spent in the outpatient center.

De kleinste kloof

tussenin

je twee voortanden

en je nepknieën

fluitend door de pijn

tegemoet te komen aan

een kind dat niet heeft

de tijd van de dag

en iemand die moet

blijf weggaan.

Wat kan ik zeggen?

Ik zet met opzet het leven in de weg.

Dank u voor

je bent voorzichtig gedragen

overhemden wij

geslapen met

onder onze neus.

Ik heb een rood oog om te huilen over

een stel verdomde kleren.

Hoeveel tijd

heb ik verspild?

op mensen die uiteindelijk zijn vertrokken?

Terwijl jij daar altijd stond te wachten,

met je koffieadem,

met je stomme ogen,

en je diepe borst,

en je gebarsten huidhanden

die het beste hield,

je wist altijd de rest,

jij kent de rest.

Ik wacht tot je beter wordt,

zelfs als dat betekent dat je op de polikliniek moet overnachten.