Omen - Gil Scott-Heron

A giant eye zapped across the screen,

With tentacle type feeler type thin roots,

Reaching for someone maybe me,

With large black block letters,

Chiseled into the white around the pupils screaming,

R e v o l u t i o n,

Revolution,

And as the eye giant and green,

Sort of oozed with no obvious locomotion,

Closer and closer until it was like this on my screen,

It split and blood flowed down each side of the street,

Washing away things that we didn’t need to see,

Just like beer cans peanut shells and copies of the daily news,

And then laying there, bleeding like a stuck pig,

Was a stuck pig,

Get the point?

Er schoot een gigantisch oog over het scherm,

Met tentakeltype voelertype dunne wortels,

Naar iemand reiken, misschien ik,

Met grote zwarte blokletters,

Gebeiteld in het wit rond de pupillen schreeuwend,

R e v o l u t i e ,

Revolutie,

En als het oog reus en groen,

Een soort van doorweekt zonder duidelijke voortbeweging,

Steeds dichterbij totdat het zo op mijn scherm stond,

Het spleet en het bloed stroomde langs elke kant van de straat,

Dingen wegwassen die we niet hoefden te zien,

Net als bierblikjes, pindadoppen en kopieën van het dagelijkse nieuws,

En dan daar liggen, bloedend als een vastzittend varken,

Was een vast varken,

Snap je?