Death Of A City - Barclay James Harvest

I look down the street but there’s no one there

In the cold, in the dark, in the night air

I call out for life but my heart feels despair

There’s no sign of a light in the cold dismal night

The lights have all gone the clothes are all torn

The people are gone but the victory’s won

I call out for life but it’s after the day

Now the people are gone just the city alone

Eyes look from the second floor

Down to the street below

Calm now the wind is slow

See posters once on the wall

Now washed away in the rain

Peeling from buildings tall

I’ll follow you friends to where life never ends

Make our mistakes again as our life lines descend

Time is like dust and the dust is like snow

As it covers the ruins of the life that you know

Trees once green now turned to stone

Objects that look like ghosts

All of them overgrown

Mist all sight and mind is blurred

Lie on your back and cry

Words uttered never heard

I look down the street but there’s no one there

In the cold, in the dark, in the night air

I call out for life but my heart feels despair

There’s no sign of a light in the cold dismal night

The lights have all gone the clothes are torn

The people are gone but the victory’s won

I call out for life but it’s after the day

Now the people are gone just the city alone

Ik kijk in de straat, maar er is niemand

In de kou, in het donker, in de nachtlucht

Ik roep om het leven, maar mijn hart voelt wanhoop

Er is geen teken van licht in de koude sombere nacht

De lichten zijn allemaal uit, de kleren zijn allemaal gescheurd

De mensen zijn weg, maar de overwinning is behaald

Ik roep voor het leven, maar het is na de dag

Nu zijn de mensen weg, alleen de stad alleen

Ogen kijken vanaf de tweede verdieping

Tot aan de straat beneden

Rustig nu de wind langzaam is

Zie posters één keer aan de muur

Nu weggespoeld in de regen

Peeling van hoge gebouwen

Ik volg jullie vrienden naar waar het leven nooit eindigt

Maak onze fouten opnieuw terwijl onze levenslijnen naar beneden komen

Tijd is als stof en het stof is als sneeuw

Omdat het de ruïnes van het leven bedekt dat je kent

Bomen die ooit groen waren, zijn nu steen geworden

Voorwerpen die op geesten lijken

Allemaal overwoekerd

Mist al het zicht en de geest is wazig

Ga op je rug liggen en huil

Woorden uitgesproken nooit gehoord

Ik kijk in de straat, maar er is niemand

In de kou, in het donker, in de nachtlucht

Ik roep om het leven, maar mijn hart voelt wanhoop

Er is geen teken van licht in de koude sombere nacht

De lichten zijn allemaal uit, de kleren zijn gescheurd

De mensen zijn weg, maar de overwinning is behaald

Ik roep voor het leven, maar het is na de dag

Nu zijn de mensen weg, alleen de stad alleen