Calling Lightning Pt. 2 - Howlin' Rain

Someday I’ll find your rotting bones

Oh my golden old friend it’s so hard to let go

While time is drifting like the ice in the hearts of the bergs

Drifting beneath the northern lights

Lonely is the town

And dark is the dusk in the city’s bloodshot eyes

There was hardly a sound

But for the feathers of vultures beating the ground

We are only slaves to our ghostly arms and legs

Dancing in our graves

And laying in the ruins of this golden age

I worked in the fields in a dignified way

But my pride was just another agent of decay

You were my song when you ripped your pretty head

And let the laughter fly like you were burning your bread

Hold the dogs at bay, your laughter was the love that ran today

I tried to wield a greater blade

But all you lions can keep your bloody pride

We are only slaves to our master’s memories

Staggering through the days to yield the seed of the golden age

When we were young we said we’d never play the game

With our handles of wine and blood stained blazers

Well time now has surely passed us by

And I remember our school but little of our crimes

Oh my dear brothers what were your names?

And what was the nature of our glorious anger?

The sound we fear is only our day

Creeping behind us to another stranger

We are only slaves to our distant youths and coming graves

Let them say I was a hard working stiff and sand of the golden age

Op een dag zal ik je rottende botten vinden

Oh mijn gouden oude vriend, het is zo moeilijk om los te laten

Terwijl de tijd drijft als het ijs in de harten van de bergen

Drijvend onder het noorderlicht

Eenzaam is de stad

En donker is de schemering in de bloeddoorlopen ogen van de stad

Er was nauwelijks een geluid

Maar voor de veren van gieren die op de grond slaan

We zijn slechts slaven van onze spookachtige armen en benen

Dansen in ons graf

En liggend in de ruïnes van deze gouden eeuw

Ik werkte op een waardige manier op het land

Maar mijn trots was gewoon weer een agent van verval

Je was mijn lied toen je je mooie hoofd scheurde

En laat het lachen vliegen alsof je je brood aan het verbranden bent

Houd de honden op afstand, je lach was de liefde die vandaag rende

Ik probeerde een groter mes te hanteren

Maar al jullie leeuwen kunnen je verdomde trots houden

We zijn slechts slaven van de herinneringen van onze meester

Struinend door de dagen om het zaad van de gouden eeuw op te leveren

Toen we jong waren, zeiden we dat we het spel nooit zouden spelen

Met onze handvatten van wijn- en bloedbevlekte blazers

Nou, de tijd is nu zeker voorbij

En ik herinner me onze school maar weinig van onze misdaden

Oh mijn lieve broeders, hoe heetten jullie?

En wat was de aard van onze glorieuze woede?

Het geluid waar we bang voor zijn, is alleen onze dag

Achter ons kruipend naar een andere vreemdeling

We zijn slechts slaven van onze verre jongeren en komende graven

Laat ze zeggen dat ik een hardwerkende stijve en zand van de gouden eeuw was