Storms of the Elder - Einherjer

Awaken thou one eyed God

Rise again from the slumber!

Give us a touch of the elder strenght

Flowing in your veins

And give us again the courage to crush

The embers of the faded ones

A lightning ripped the sky

The signs of ancient beliefs enlighten

The inner chambers

Of forbidden knowledge

Oh, rise the storm of elder

Let again Gungnir fly

Into the chests of Giants,

And release again thte power

Of your eight-leggend horse

Ride again in front of the Oskorei

And lead fear into hearts of men

Enlighten the path for those of the elder spirit

And quide them into glory

We entered a long gone and forgotten valley

It’s habitants flames of lie long gone

Ceased by a dark and ancient plague

In the heart of this forbitten place

We awakened the spirit of the past

And we entered the dawn

Of the slumbering one

Odin opened his eye

And looked out into the world

He lifted his arms to the sky

And called for he other gods

And commanded them to awaken

From their ages of slumber

Again their rose from the ground

For there where still embers

Of the lost faith of them

In the halls of Valhalla

Ontwaak gij eenogige God

Sta weer op uit de slaap!

Geef ons een vleugje van de oudere kracht

Stroomt door je aderen

En geef ons weer de moed om te verpletteren

De sintels van de vervaagde

Een bliksem scheurde de lucht

De tekenen van oude overtuigingen verlichten

De binnenkamers

Van verboden kennis

Oh, stijg de storm van ouderling op

Laat Gungnir weer vliegen

In de kisten van reuzen,

En laat de kracht weer los

Van je acht-leggend paard

Rijd opnieuw voor de Oskorei

En leid angst in de harten van mannen

Verlicht het pad voor degenen met de oudere geest

En breng ze in glorie

We kwamen in een lang vervlogen en vergeten vallei

Het zijn de vlammen van leugens die al lang voorbij zijn

Opgehouden door een donkere en oude plaag

In het hart van deze verboden plek

We hebben de geest van het verleden gewekt

En we gingen de dageraad in

Van de sluimerende

Odin opende zijn oog

En keek de wereld in

Hij hief zijn armen naar de hemel

En riep om andere goden

En beval hen te ontwaken

Uit hun slaaptijd

Weer kwamen ze uit de grond

Want daar waar nog sintels

Van het verloren geloof van hen

In de zalen van Walhalla