The Last Time - Carina Round

It came on a Thursday

Everything seemed to be holding its breath

It was the first real snow for years

It made everything look beautiful

And I wanted it to stay like this

So bad

I hung like a tongue from my open-mouth window

Thinking I should make the most of this

While it lasts

I climbed to the once familiar hill

Where the rambling roses were sleeping and stared

Down towards the park where you once said

This is the last time

This is the last time

This is the last time

I break your heart

It was full of giant snow balls five feet high

The people had made families played in the snow

It made me feel calm so I stood for awhile

And I listened wishing I could burst into flames

Or disappear or something somehow the sky deepened

And I was soaking wet it had become a blizzard

And through the storm I saw

On the old wall of the old bridge

The New Urban Prophet inscribed in white

Talking to me through the howling winds

Writers that don’t write

End up talking to themselves

And I wanted it to stay like this so bad

This is the last time

This is the last time

This is the last time

I break your heart

This is the last time

This is the last time

This is the last time

I break your heart

The sky, it opened up into a dream

Talking to me through the howling winds

The sky, it opened up into a dream

Talking to me through the howling winds

Talking to me through the howling winds

This is the last time

This is the last time

This is the last time

This is the last time

I break your heart

This is the last time

This is the last time

I break your heart

This is the last time

This is the last time

I break your heart

This is the last time

Het kwam op een donderdag

Alles leek zijn adem in te houden

Het was de eerste echte sneeuw in jaren

Alles zag er prachtig uit

En ik wilde dat het zo bleef

Zo slecht

Ik hing als een tong uit mijn raam met open mond

Denkend dat ik hier het beste van moet maken

Zolang het duurt

Ik klom naar de eens zo bekende heuvel

Waar de klimrozen sliepen en staarden

Naar beneden naar het park waar je ooit zei:

Dit is de laatste keer

Dit is de laatste keer

Dit is de laatste keer

Ik breek je hart

Het zat vol gigantische sneeuwballen van anderhalve meter hoog

De mensen hadden gezinnen in de sneeuw laten spelen

Het gaf me een kalm gevoel, dus ik bleef een tijdje staan

En ik luisterde en wenste dat ik in brand kon vliegen

Of verdwijnen of iets de lucht verdiepte

En ik was drijfnat het was een sneeuwstorm geworden

En door de storm die ik zag

Op de oude muur van de oude brug

De nieuwe stedelijke profeet in het wit gegraveerd

Met me praten door de huilende wind

Schrijvers die niet schrijven

Eindigen praten met zichzelf

En ik wilde zo graag dat het zo bleef

Dit is de laatste keer

Dit is de laatste keer

Dit is de laatste keer

Ik breek je hart

Dit is de laatste keer

Dit is de laatste keer

Dit is de laatste keer

Ik breek je hart

De lucht, het opende zich in een droom

Met me praten door de huilende wind

De lucht, het opende zich in een droom

Met me praten door de huilende wind

Met me praten door de huilende wind

Dit is de laatste keer

Dit is de laatste keer

Dit is de laatste keer

Dit is de laatste keer

Ik breek je hart

Dit is de laatste keer

Dit is de laatste keer

Ik breek je hart

Dit is de laatste keer

Dit is de laatste keer

Ik breek je hart

Dit is de laatste keer