Always The Quiet One - The Wedding Present, David Gedge, Terry De Castro

When I held back the doors and accidentally my hand touched yours — you smiled

But if my voice sounded unsteady it’s because by then I was already beguiled

And I knew as the rain beat down outside

There was nowhere else to hide

You were going to have to speak to me

As we sheltered there together and talked inanely about the weather — I thought

How it would be obligatory to ask for your number if this was a story — but

it’s not

And so, I watch you walk away

And then waste my whole day

Imagining the things you do

Like how you’re bound to love quiet men

And if we meet again, how I’d actually speak to you

Here’s the funny part, I wouldn’t know where to start

That’s cos I’m always the quiet one, you’ve already gone

Toen ik de deuren tegenhield en per ongeluk mijn hand de jouwe aanraakte, glimlachte je

Maar als mijn stem onvast klonk, komt dat omdat ik toen al verleid was

En ik wist dat de regen buiten neersloeg

Er was nergens anders om te verbergen

Je zou met me moeten praten

Terwijl we daar samen schuilden en zinloos over het weer praatten, dacht ik...

Hoe het verplicht zou zijn om je nummer te vragen als dit een verhaal was, maar

het is niet

En dus zie ik je weglopen

En dan mijn hele dag verspillen

Je voorstellen wat je doet

Zoals hoe je vast van stille mannen houdt

En als we elkaar weer ontmoeten, hoe zou ik dan met je praten?

Hier is het grappige, ik zou niet weten waar ik moet beginnen

Dat is omdat ik altijd de stille ben, jij bent al weg