I Djupet Sa Svart - Ereb Altor

Förlustelse, beslöjar hans sinne

Det gömda och ensliga lägret

Fattigdom driver förnuftet iväg

Förhopping äger hennes själ

Hasta, svartklädda skepnader i natten

Mot boning i skuggan de rusar

Lögnen bäddar en brudsäng med rosor

Med taggar av gift

Slut ömt dina ögon medan famnen

Värmer din kropp

Kväver det brinnande hjärtat

Tills branden förvandlas till stoft

Spring du lilla flicka, rädda ditt planterade frö

I baten hon far sitta, med lugnande artag av kraft

Han plagas utav vanda, men lycklig hon ska bli

Därnere i djupet sa svart hon sjunker ner

Tills vattnet har tagit sin skatt

Ensam han ror i natt

När tidens tand har begravt

Hans nesliga dad

Och bröllopsklockor klingar

Sin Förtrollande klang

Mot det resta altare de tar sina steg

Brudar tva hans sida nu delar

Ena en blomstrande fägring

Den andra bleck och halögd med brudklänning vät

Hans sinnen har nu svikit hans lugn

Ensam han fick ro i natt

Verlies, verduistert zijn geest

Het verborgen en eenzame kamp

Armoede verdrijft de rede

Hoop houdt haar ziel vast

Haastige, in het zwart geklede figuren in de nacht

Ze haasten zich naar het wonen in de schaduw

De leugen maakt een bruidsbed met rozen

Met tags van vergif

Sluit je ogen teder terwijl je omhelst

Verwarmt je lichaam

Verstikt het brandende hart

Tot het vuur in stof verandert

Ren je kleine meid, red je geplante zaadje

In bad mag ze zitten, met rustgevende kunst van macht

Hij heeft last van de gewoonte, maar zij zal gelukkig zijn

In de diepte zei Black dat ze aan het zinken was

Tot het water zijn tol heeft geëist

Alleen roeide hij gisteravond

Wanneer de tand des tijds is begraven

Zijn Nesliga-vader

En de trouwklokken luiden

Zijn betoverende geluid

In de richting van het opgerichte altaar zetten ze hun schreden

Bruiden twee zijn kant nu delen

Een een bloeiende kleurstof

De andere blik en halfogig met trouwjurk nat

Zijn geest heeft nu zijn kalmte verraden

Alleen kreeg hij vannacht rust