Ruin - Lacrimosa

In traenenvoller Nacht

an einem Spiegel zerdrueckt

so weht der Wind durch leere Raeume

das Leben ist ausgezogen

hat seine Reste hier vergessen

unter dem Teppich krieche ich hervor

und sehe mich im Spiegel haengen

tot, blutleer und halb verfault

von den Goettern stieg ich hinab um dich zu mir hinaufzuziehen

alter Stein in dunkler Nacht Traenental der Seele

gerufen habe ich dich ich habe dir befohlen

habe darum gefleht

doch mit keinem Blick hast du mich erhoert

mit keinem Wort meiner gedacht

du zogst mich hinunter zu Dir

und viel tiefer warfst du mich hinab

und viel tiefer warfst du mich hinab

der Wind tritt diese Nacht durch leere Raeume

und die Stille, und die Stille trage ich

In een betraande nacht

verpletterd in een spiegel

dus de wind waait door lege ruimtes

het leven is voorbij

liet zijn stoffelijk overschot hier

Ik kruip onder het tapijt vandaan

en zie mezelf in de spiegel hangen

dood, bloedeloos en half verrot

Ik kwam van de goden om je naar me toe te trekken

oude steen in donkere nachtvallei van tranen van de ziel

Ik heb je geroepen, ik heb je bevolen

smeekte erom

maar je antwoordde me niet met een enkele blik

nooit aan mij gedacht

je trok me naar je toe

en veel lager gooide je me neer

en veel lager gooide je me neer

de wind raast door lege ruimtes vanavond

en de stilte, en de stilte die ik draag