Until - 40 Watt Sun

Look at you sleeping

How could you ever know

The darkest levels you have grown painfully in to me?

Or hold the kind of weight

That you do?

You know, in my life

I had come to feel there was a screen

Between me and the heart of things

And which I felt you

Slide away

There is silence in the way that you enclose me

There is lightning in the gaze in which you hold me

Let life lift me over the dark of my design

And fold me in your perfect light

Where I’ll find a closure

And questions I confined, a freedom

That I went the wrong ways to feel

Show me all I ever translated in to pain

That, knowing, I might see better with — and I will

You’ll hold me together

Wholly in your arms

And know how much I need you then;

And until

Kijk je slapen

Hoe kon je ooit weten?

De donkerste niveaus waar je pijnlijk in bent gegroeid voor mij?

Of houd het soort gewicht vast

Die je doet?

Weet je, in mijn leven

Ik had het gevoel dat er een scherm was

Tussen mij en het hart van de dingen

En waarvan ik je voelde

Weg glijden

Er is stilte in de manier waarop je me omsluit

Er is bliksem in de blik waarin je me vasthoudt

Laat het leven me over de duisternis van mijn ontwerp tillen

En vouw me in je perfecte licht

Waar ik een sluiting vind

En vragen die ik beperkt, een vrijheid

Dat ik de verkeerde kant opging om te voelen

Laat me alles zien wat ik ooit heb vertaald in pijn

Dat, wetende, ik misschien beter zie met - en ik zal

Je houdt me bij elkaar

Helemaal in je armen

En weet hoeveel ik je dan nodig heb;

en totdat