У Геркулесовых столбов - Аркадий Северный

А. Городницкий

У Геркулесовых столбов лежит моя дорога,

У Геркулесовых столбов, где плавал Одиссей.

Меня оплакать не спеши, ты подожди немного,

И черных платьев не носи, и частых слёз не лей.

Еще под парусом тугим в чужих морях не спим мы,

Еще к тебе я доберусь, не знаю сам когда.

У Геркулесовых столбов дельфины греют спины,

И между двух материков огни несут суда.

Еще над черной глубиной морочит нас тревога,

Вдали от царства твоего, от царства губ и рук.

Пускай пока моя родня тебя не судит строго,

Пускай на стенке повисит мой запылённый лук.

У Геркулесовых столбов лежит моя дорога.

Пусть южный ветер до утра в твою стучится дверь.

Меня забыть ты не спеши, ты подожди немного,

И вина сладкие не пей, и женихам не верь!

A. Gorodnitsky

Bij de Zuilen van Hercules ligt mijn pad,

Bij de Zuilen van Hercules waar Odysseus zwom.

Haast je niet om over mij te rouwen, wacht een beetje,

En draag geen zwarte jurken en laat niet vaak tranen.

Zelfs onder strak zeil in vreemde zeeën slapen we niet,

Ik kom zo weer bij je, ik weet niet wanneer.

Bij de Zuilen van Hercules verwarmen dolfijnen hun rug,

En tussen de twee continenten vervoeren de lichten schepen.

Zelfs boven de zwarte diepten houdt angst ons voor de gek,

Ver van uw koninkrijk, van het koninkrijk van lippen en handen.

Laat mijn familieleden u niet streng beoordelen,

Laat mijn stoffige boog aan de muur hangen.

Bij de Zuilen van Hercules ligt mijn pad.

Laat de zuidenwind tot de ochtend aan je deur kloppen.

Haast je niet om mij te vergeten, wacht een beetje,

En drink geen zoete wijn en vertrouw geen vrijers!