Veronica - Elvis Costello

Is it all in that pretty little head of yours?

What goes on in that place in the dark?

Well I used to know a girl and I would have

Sworn that her name was veronica

Well she used to have a carefree mind of her

Own and a delicate look in her eye

These days Im afraid she’s not even sure if her name is veronica

Chorus:

Do you suppose, that waiting hands on eyes,

Veronica has gone to hide?

And all the time she laughs at those who shout her name and steal her clothes

Veronica

Veronica

Did the days drag by?

did the favours wane?

Did he roam down the town all the time?

Will you wake from your dream, with a wolf at The door, reaching out for veronica

Well it was all of sixty-five years ago

When the world was the street where she lived

And a young man sailed on a ship in the sea

With a picture of veronica

On the empress of india

And as she closed her eyes upon the world and

Picked upon the bones of last weeks news

She spoke his name outloud again

Chorus

Veronica sits in her favourite chair and she sits

Very quiet and still

And they call her a name that they never get

Right and if they don’t then nobody else will

But she used to have a carefree mind of her

Own, with devilish look in her eye

Saying you can call me anything you like, but

My name is veronica

Chorus

Zit het allemaal in dat mooie hoofdje van jou?

Wat gebeurt er op die plek in het donker?

Nou, ik kende een meisje en ik zou hebben

Gezworen dat haar naam Veronica was

Nou, ze had een zorgeloze geest van haar

Eigen en een delicate blik in haar ogen

Tegenwoordig ben ik bang dat ze niet eens zeker weet of haar naam veronica is

Refrein:

Denk je, dat wachtende handen op de ogen,

Veronica is gaan schuilen?

En de hele tijd lacht ze om degenen die haar naam roepen en haar kleren stelen

Veronica

Veronica

Zijn de dagen voorbij gevlogen?

zijn de gunsten afgenomen?

Dwaalde hij de hele tijd door de stad?

Zal je ontwaken uit je droom, met een wolf aan de deur, reikend naar Veronica

Nou, het was allemaal vijfenzestig jaar geleden

Toen de wereld de straat was waar ze woonde

En een jonge man zeilde op een schip in de zee

Met een foto van veronica

Op de keizerin van India

En terwijl ze haar ogen op de wereld sloot en...

Geplukt op de botten van het nieuws van vorige week

Ze sprak zijn naam weer hardop uit

Refrein

Veronica zit in haar favoriete stoel en ze zit

Heel stil en stil

En ze noemen haar een naam die ze nooit krijgen

Juist en als ze dat niet doen, zal niemand anders het doen

Maar ze had een zorgeloze geest van haar

Eigen, met duivelse blik in haar ogen

Zeggen dat je me kunt noemen zoals je wilt, maar

Mijn naam is veronica

Refrein