Непрощённый - Стас Михайлов

Если ты кому-то нужен на Земле,

Не напрасно всё и свет в твоей душе.

Он ведет тебя с ухаба на ухаб,

Образуя линию в твоей судьбе…

В твоей судьбе…

Если ты только нужен

Небу и ярким звездам,

Если ты нужен людям,

Значит, ты должен жить.

Если ты верил небу

И согревал ты души,

Значит, и небо тоже

Будет тебя любить.

Если поймешь однажды

Ты быстротечность жизни.

И, к роднику припавши,

Станешь по капле пить,

Если вода живая

Не отогреет душу,

Значит, ты жил без неба,

И не умел любить!

Если ты был, как ветер,

Рябью покрывший лужи.

Если ты был, как холод,

Воли сумел забыть,

Если, отвергнув правду,

Ложью испачкал душу,

Значит, ты — непрощённый,

Раз не хотел простить!

Значит, ты — непрощённый,

Раз не хотел простить!

Значит, ты — непрощённый,

Раз не хотел простить!

Als iemand je op aarde nodig heeft,

Alles is niet tevergeefs en er is licht in je ziel.

Hij leidt je van hobbel naar hobbel,

Een lijn vormen in je lot...

In jouw lot...

Als je alleen nodig bent

Hemel en heldere sterren,

Als mensen je nodig hebben

Dus je moet leven.

Als je in de lucht geloofde

En je verwarmde de zielen

Dus ook de lucht

Zal van je houden.

Als je het op een dag begrijpt

Jij bent de vergankelijkheid van het leven.

En, leunend naar de lente,

Druppel voor druppel drink je,

Als het water leeft

Zal de ziel niet verwarmen

Dus je leefde zonder de lucht,

En hij wist niet hoe hij moest liefhebben!

Als je als de wind was

Gegolfde plassen.

Als je het koud had

Will wist het te vergeten

Als, de waarheid verwerpend,

Leugens bevlekt de ziel

Dus je bent niet vergeven

Als ik niet wilde vergeven!

Dus je bent niet vergeven

Als ik niet wilde vergeven!

Dus je bent niet vergeven

Als ik niet wilde vergeven!