Человек за бортом - Владимир Высоцкий, Инструментальный ансамбль «Мелодия»

Был шторм.

Канаты рвали кожу с рук и якорная цепь визжала чертом.

Пел ветер песню дьявола, и вдруг, раздался голос: — Человек за бортом!

И сразу: Полный назад!

Стоп машина!

Живо спасти и согреть!

Внутрь ему, если мужчина, если же нет — растереть!

Я пожалел, что обречен шагать по суше, — значит, мне не ждать подмоги.

Никто меня не бросится спасать и не объявит шлюпочной тревоги.

А скажут: — Полный вперед!

Ветер в спину!

Будем в порту по часам.

Так ему, сукину сыну, пусть выбирается сам!

И мой корабль от меня уйдет.

На нем, должно быть, люди выше сортом.

Впередсмотрящий смотрит лишь вперед, ему плевать, что человек за бортом!

Я вижу: мимо суда проплывают, ждет их приветливый порт.

Мало ли кто выпадает с главной дороги за борт.

Проигрыш.

Пусть в море меня вынесет, а там — шторм девять баллов новыми деньгами!

За мною спустит шлюпку капитан, и обрету я почву под ногами.

Они зацепят меня за одежду, значит, падать одетому — плюс!

В шлюпочный борт, как в надежду, мертвою хваткой вцеплюсь.

Здесь с бака можно плюнуть за корму.

Узлов немного — месяц на Гавану,

Но я хочу на палубу — к нему, к вернувшему мне землю капитану!

Правда, с качкой у них — перебор там, в штормы от вахт не вздохнуть,

Но человеку за бортом, здесь не дадут утонуть!

Я на борту, курс прежний, прежний путь.

Мне тянут руки, души, папиросы.

И я уверен, если что-нибудь, — мне бросят круг спасательный матросы.

Давайте ж полный вперед, что нам льдина!

Я теперь ваш, моряки!

Режь меня, сукина сына, и разрывай на куски!

Когда пустым захлопнется капкан и на земле забудутся потери,

Мне самый лучший в мире капитан опустит трап, и я сойду на берег.

Я затею такой разговор там и научу кой-кого,

Как человека за бортом не оставлять одного.

Er was een storm.

De touwen scheurden de huid van de handen en de ankerketting gierde als een hel.

De wind zong het lied van de duivel, en plotseling klonk er een stem: "Man overboord!"

En meteen: Volle rug!

Auto stoppen!

Red en warm levend op!

In hem, als een man, zo niet - vermaal!

Ik had er spijt van dat ik gedoemd was om op het droge te lopen, wat betekent dat ik niet op hulp hoef te wachten.

Niemand zal zich haasten om me te redden en een bootalarm af te kondigen.

En ze zullen zeggen: - Volle kracht vooruit!

Wind in je rug!

We zullen om het uur in de haven zijn.

Dus hij, klootzak, laat hem zelf kiezen!

En mijn schip zal me verlaten.

Er moeten mensen van hogere klasse op zitten.

De uitkijk kijkt alleen vooruit, het maakt hem niet uit of de man overboord is!

Ik zie: schepen komen voorbij, een vriendelijke haven wacht op ze.

Je weet nooit wie van de hoofdweg overboord valt.

Verliezen.

Laat ze me mee naar zee nemen, en daar - een storm van negen punten met nieuw geld!

De kapitein zal de boot voor mij laten zakken en ik zal de grond onder mijn voeten vinden.

Ze zullen me aan mijn kleren haken, wat betekent dat gekleed vallen een pluspunt is!

Ik grijp de boot vast, alsof ik hoop heb, met een dodelijke greep.

Hier kun je vanuit de tank over de achtersteven spugen.

Er zijn weinig knopen - een maand naar Havana,

Maar ik wil aan dek - naar hem, naar de kapitein die het land aan mij teruggaf!

Toegegeven, ze hebben daar te veel pitching, je kunt niet ademen van de verschuivingen in stormen,

Maar de man overboord mag hier niet verdrinken!

Ik ben aan boord, de koers is hetzelfde, hetzelfde pad.

Ze trekken me handen, zielen, sigaretten.

En ik weet zeker dat de matrozen me een reddingsboei zullen toewerpen.

Laten we met volle kracht vooruit gaan, wat een ijsschots voor ons!

Ik ben nu van jou, matrozen!

Snijd me, klootzak, en scheur me aan stukken!

Wanneer de val leeg sluit en verliezen op de grond worden vergeten,

De beste kapitein ter wereld zal de ladder voor me laten zakken en ik ga aan land.

Ik zal daar zo'n gesprek beginnen en iemand leren,

Hoe je een persoon niet alleen overboord laat.