Cambodia - Kim Wilde

Well, he was Thailand based, she was an air force wife

He used to fly weekends, it was the easy life

But then it turned around and he began to change

She didn't wonder then, she didn't think it strange

But then he got a call, he had to leave that night

He couldn't say too much, but it would be alright

He didn't need to pack, they'd meet the next night

He had a job to do flying to Cambodia

And as the nights passed by, she tried to trace the past

The way he used to look, the way he used to laugh

I guess she'll never know what got inside his soul

She couldn't make it out, just couldn't take it all

He had the saddest eyes the girl had ever seen

He used to cry some nights as though he lived a dream

And as she held him close, he used to search her face

As though she knew the truth, lost inside Cambodia

But then a call came through, they said he'd soon be home

She had to pack a case and they would make a rendezvous

But now a year has passed and not a single word

And all the love she knew has disappeared out in the haze

Cambodia

Don't cry now

No tears now

And now the years have passed with not a single word

But there is only one thing left I know for sure

She won't see his face again

Nou, hij was in Thailand gevestigd, zij was een luchtmachtvrouw

Hij vloog altijd in het weekend, het was het gemakkelijke leven

Maar toen draaide het zich om en begon hij te veranderen

Ze vroeg het zich toen niet af, ze vond het niet vreemd

Maar toen kreeg hij een telefoontje, hij moest die nacht vertrekken

Hij kon niet te veel zeggen, maar het zou goed zijn

Hij hoefde niet in te pakken, ze zouden elkaar de volgende nacht ontmoeten

Hij had een baan om naar Cambodja te vliegen

En terwijl de nachten voorbijgingen, probeerde ze het verleden te traceren

De manier waarop hij eruitzag, de manier waarop hij lachte

Ik denk dat ze nooit zal weten wat er in zijn ziel omging

Ze kon er niet uitkomen, kon het gewoon niet allemaal aan

Hij had de droevigste ogen die het meisje ooit had gezien

Hij huilde soms nachten alsof hij een droom leefde

En terwijl ze hem dicht tegen zich aan hield, zocht hij haar gezicht

Alsof ze de waarheid kende, verdwaald in Cambodja

Maar toen kwam er een telefoontje, ze zeiden dat hij snel thuis zou zijn

Ze moest een koffer inpakken en ze zouden een afspraak maken

Maar nu is er een jaar voorbij en geen enkel woord

En alle liefde die ze kende is verdwenen in de waas

Cambodja

Niet huilen nu

Geen tranen nu

En nu zijn de jaren verstreken met geen enkel woord

Maar er is nog maar één ding dat ik zeker weet

Ze zal zijn gezicht niet meer zien