Vesalius - We Never Learned To Live

I’ve been grinding my teeth again

Watching the stars bleeding out their sympathy

Clouded eyes disconnect the faint sound

Your retinas perfect white

The lakes lie still inside

You spent so long sinking

The words on your tongue will never taste the same

And it’s been to long watching the wires crawl within

And you said «never» as I made you see

That they’re not getting any better

The plains we’ve saved hidden inside

Because I’ve been taking notes of the veins on the back of my hands

And they’re not getting any better

Just closer to the worst of

And I could try to lift up the screens again

But you will never taste the same

Ik ben weer aan het tandenknarsen

Kijken hoe de sterren hun sympathie laten bloeden

Bewolkte ogen verbreken het zwakke geluid

Je netvliezen zijn perfect wit

De meren liggen nog steeds binnen

Je hebt zo lang gezonken

De woorden op je tong zullen nooit meer hetzelfde smaken

En het is te lang geweest om de draden naar binnen te zien kruipen

En je zei «nooit» zoals ik je deed zien

Dat ze niet beter worden

De vlaktes die we hebben bewaard, zijn erin verborgen

Omdat ik aantekeningen heb gemaakt van de aderen op de rug van mijn handen

En ze worden er niet beter op

Gewoon dichter bij het slechtste van

En ik zou kunnen proberen de schermen weer op te tillen

Maar je zult nooit hetzelfde proeven