8th of November - Big & Rich

Said goodbye to his momma as he left South Dakota

To fight for the red, white and blue

He was 19 and green with a new M-16

Just doing what he had to do He was dropped in the jungle where the choppers would rumble

With the smell of napalm in the air

And the sergeant said… look up ahead

Like a dark evil cloud, 1,200 came down on him and 29 more

They fought for their lives but most of them died in the 173rd Airborne

On the 8th of November the angels were crying

As they carried his brothers away

With the fire raining down and the hell all around

There were few men left standing that day

Saw the eagle fly through a clear blue sky

1965, the 8th of November

Now he’s 58 and his pony tail’s gray

But the battle still plays in his head

He limps when he walks but he’s strong when he talks

About the Shrapnel they left in his leg

He puts on a gray suit over his Airborne tattoo

And he ties it on one time a year

And remembers that fallen as he orders a tall one

And swallows it down with his tears

Saw the eagle fly through a clear blue sky

On the 8th of November the angels were crying

As they carried his brother away

With the fire raining down and the hell all around

There were few men left standing that day

Said goodbye to his momma as he left South Dakota

TO fight for the red, white and blue

He was nineteen and green with a new M-16

Just doing what he had to do

Hij nam afscheid van zijn moeder toen hij South Dakota verliet

Om te vechten voor rood, wit en blauw

Hij was 19 en groen met een nieuwe M-16

Hij deed gewoon wat hij moest doen. Hij werd in de jungle gedropt waar de helikopters zouden denderen

Met de geur van napalm in de lucht

En de sergeant zei... kijk vooruit

Als een donkere, boze wolk kwamen er 1200 op hem neer en nog 29 anderen

Ze vochten voor hun leven, maar de meesten van hen stierven in de 173e Airborne

Op 8 november huilden de engelen

Terwijl ze zijn broers wegvoerden

Met het vuur dat naar beneden regent en de hel rondom

Er waren die dag maar weinig mannen overeind

Zag de adelaar door een helderblauwe lucht vliegen

1965, 8 november

Nu is hij 58 en zijn paardenstaart is grijs

Maar de strijd speelt nog steeds in zijn hoofd

Hij hinkt als hij loopt, maar hij is sterk als hij praat

Over de granaatscherven die ze in zijn been achterlieten

Hij trekt een grijs pak aan over zijn Airborne-tatoeage

En hij knoopt het één keer per jaar vast

En herinnert zich dat gevallen als hij een lange bestelt

En slikt het door met zijn tranen

Zag de adelaar door een helderblauwe lucht vliegen

Op 8 november huilden de engelen

Terwijl ze zijn broer wegvoerden

Met het vuur dat naar beneden regent en de hel rondom

Er waren die dag maar weinig mannen overeind

Hij nam afscheid van zijn moeder toen hij South Dakota verliet

OM te vechten voor rood, wit en blauw

Hij was negentien en groen met een nieuwe M-16

Gewoon doen wat hij moest doen