Is Happiness Just a Word? - Vinnie Paz, Yes Alexander

Darkness comes beneath the dying stars

With all the blood and scars

My mouth will hunt you

With fear — I appear

Nothing will stop me

You crave the creature in me

Shattered, I will capture you

So run

My family don’t understand what I go through

Under diagnosed for 20 years, ain’t never broke through

You ever been in such a fog you don’t know you?

Never being able to do the shit you’re supposed to?

I wouldn’t wish it on anyone that I’m close to

Wouldn’t wish it on anybody that I’m opposed to

There’s not an accurate diagnosis to show you

Basic neurobiology isn’t close to it

I’m watching life as a spectator

I can’t help myself, even though I possessed data

It’s not a part of my spirit to want to test nature

You think you know what I’m feeling, cousin, then let’s wager

I’m having trouble retaining new information

Familiar scenes starting to look foreign- derealization

Everybody tired of being patient

Mama wondering why her baby crying in the basement

Constant rumination just exacerbates it

To the point where I can’t even barely narrate it

I’ve had doctors tell me that my mind is fascinating

But they can’t tell me why the sickness has been activated

Darkness comes beneath the dying stars

With all the blood and scars

My mouth will hunt you

With fear — I appear

Nothing will stop me

You crave the creature in me

Shattered, I will capture you

So run

My head don’t work, the meds don’t work

But I don’t want to be dead, dead don’t work

Sleep’s the cousin of death, the bed don’t work

Maybe I’d rather be dead;

dead don’t hurt

Realization of an inherent emptiness

Maybe that’s another sin for the pessimist

Possibly I am a jinn with a exorcist

I’ve fallen because I’ve been on the precipice

Maybe it’s my mama’s possible regret

Maybe it’s a neurological neglect

Maybe it’s the reason why water’s wet

The angular gyrus and where the frontal lobe connect

But maybe I’m being too complicated for you

Maybe I should just be calm and explain it to you

The psychiatrist thinking they could fool you

Paxil, Zoloft, it’s just wasteful to you

I’ve tried meditation, tried to sit in silence

But how the fuck that help a neurochemical imbalance?

Why would you tell a person that they were childish

Without an understanding of the pain that they surround in?

I always feel foggy somatic detatchment

It’s like my body isn’t connected to actions

It destroys everything that’s affected the fragments

I don’t have nothing but senses and sadness

Darkness comes beneath the stars

With all the blood and all the scars

Nothing will stop me

You crave the creature inside

Darkness comes beneath the dying stars

With all the blood and scars

My mouth will hunt you

With fear — I appear

Nothing will stop me

You crave the creature in me

Shattered, I will capture you

So run

Run…

Duisternis komt onder de stervende sterren

Met al het bloed en de littekens

Mijn mond zal op je jagen

Met angst — ik verschijn

Niets houdt me tegen

Je hunkert naar het wezen in mij

Verpletterd, ik zal je vangen

Dus rennen

Mijn familie begrijpt niet wat ik doormaak

Onder gediagnosticeerd voor 20 jaar, is nooit doorgebroken

Ben je ooit in zo'n mist geweest dat je je niet kent?

Nooit in staat zijn om de shit te doen die je zou moeten doen?

Ik zou het niemand toewensen met wie ik in de buurt ben

Ik zou het niemand toewensen waar ik tegen ben

Er is geen nauwkeurige diagnose om u te laten zien

Basis neurobiologie komt er niet in de buurt

Ik kijk naar het leven als een toeschouwer

Ik kan er niets aan doen, ook al bezat ik gegevens

Het past niet in mijn geest om de natuur te willen testen

Je denkt dat je weet wat ik voel, neef, laten we dan wedden

Ik heb problemen met het onthouden van nieuwe informatie

Bekende scènes beginnen buitenlands te lijken - derealisatie

Iedereen moe van het geduld hebben

Mama vraagt ​​zich af waarom haar baby huilt in de kelder

Constant herkauwen maakt het alleen maar erger

Tot het punt dat ik het niet eens nauwelijks kan vertellen

Ik heb van dokters gehoord dat mijn geest fascinerend is

Maar ze kunnen me niet vertellen waarom de ziekte is geactiveerd

Duisternis komt onder de stervende sterren

Met al het bloed en de littekens

Mijn mond zal op je jagen

Met angst — ik verschijn

Niets houdt me tegen

Je hunkert naar het wezen in mij

Verpletterd, ik zal je vangen

Dus rennen

Mijn hoofd werkt niet, de medicijnen werken niet

Maar ik wil niet dood zijn, dood werkt niet

Slaap is de neef van de dood, het bed werkt niet

Misschien ben ik liever dood;

dood doet geen pijn

Realisatie van een inherente leegte

Misschien is dat nog een zonde voor de pessimist

Mogelijk ben ik een djinn met een exorcist

Ik ben gevallen omdat ik op de afgrond heb gestaan

Misschien is het de mogelijke spijt van mijn moeder

Misschien is het een neurologische verwaarlozing

Misschien is het de reden waarom water nat is

De hoekige gyrus en waar de frontale kwab aansluit

Maar misschien ben ik te ingewikkeld voor je

Misschien moet ik gewoon rustig zijn en het je uitleggen

De psychiater die denkt dat ze je voor de gek kunnen houden

Paxil, Zoloft, het is gewoon een verspilling voor jullie

Ik heb meditatie geprobeerd, geprobeerd in stilte te zitten

Maar hoe helpt dat verdomme een neurochemische onbalans?

Waarom zou je iemand vertellen dat ze kinderachtig waren?

Zonder begrip van de pijn die ze omringen?

Ik voel me altijd mistig somatisch detachement

Het is alsof mijn lichaam niet is verbonden met acties

Het vernietigt alles wat de fragmenten heeft aangetast

Ik heb niets anders dan zintuigen en verdriet

Duisternis komt onder de sterren

Met al het bloed en alle littekens

Niets houdt me tegen

Je hunkert naar het wezen van binnen

Duisternis komt onder de stervende sterren

Met al het bloed en de littekens

Mijn mond zal op je jagen

Met angst — ik verschijn

Niets houdt me tegen

Je hunkert naar het wezen in mij

Verpletterd, ik zal je vangen

Dus rennen

Loop…