Farewell to Nova Scotia - Paddy Reilly

The sun was setting in the west

and a small bird sang on every tree.

All nature was inclined ot take a rest

But There never is no rest no peace for me.

Farewell to Nova Scotia

Your seabound coast

Though your mountains dark and dreary be.

And when I’m far awa' on the briny ocean tossed,

Would you ever heave a sigh and remember me

II

The drums do roll and the war goes on

And the captain calls you must obey,

And a poor simple sailor just like me

Must be tossed and turned on the deep blue sea

Farewell to Nova Scotia

Your seabound coast

Though your mountains dark and dreary be.

And when I’m far awa' on the briny ocean tossed,

Would you ever heave a sigh and remember me

III

I had three brothers and they’re at rest

Their arms are folded on their breasts.

So farewell, farewell to Scotia’s green shore

And it’s early in the morning and I’m far far away

Farewell to Nova Scotia

Your seabound coast

Though your mountains dark and dreary be.

And when I’m far awa' on the briny ocean tossed,

Would you ever heave a sigh and remember me

De zon ging onder in het westen

en een kleine vogel zong op elke boom.

De hele natuur was geneigd om uit te rusten

Maar er is nooit geen rust, geen vrede voor mij.

Afscheid van Nova Scotia

Uw zeegebonden kust

Hoewel je bergen donker en somber zijn.

En als ik ver weg ben op de zilte oceaan gegooid,

Zou je ooit een zucht willen slaken en aan mij denken

II

De drums rollen en de oorlog gaat door

En de kapitein roept je moet gehoorzamen,

En een arme simpele zeeman net als ik

Moet worden gegooid en ingeschakeld op de diepblauwe zee

Afscheid van Nova Scotia

Uw zeegebonden kust

Hoewel je bergen donker en somber zijn.

En als ik ver weg ben op de zilte oceaan gegooid,

Zou je ooit een zucht willen slaken en aan mij denken

III

Ik had drie broers en ze zijn in rust

Hun armen zijn gevouwen op hun borsten.

Dus vaarwel, vaarwel aan de groene kust van Scotia

En het is vroeg in de ochtend en ik ben ver weg

Afscheid van Nova Scotia

Uw zeegebonden kust

Hoewel je bergen donker en somber zijn.

En als ik ver weg ben op de zilte oceaan gegooid,

Zou je ooit een zucht willen slaken en aan mij denken