New Horizon - Midnattsol

There was a time

Long long ago

Where humanity let the seeds grow

And didn’t doubt the creatures value

Will we ever understand?

How we destroy

Let the ice inside us melt

And change

Wish to see the trees standing

On the ground

Why can’t you give them a tender hand

I see their eyes so afraid

Why can’t you take their suffering away?

Hear their heartbeats grow

Why can’t you let them go?

Is it our will to choose

Who should win and lose

And who should live and who’s going to die

With no goodbye

Long for a landscape filled

With nature’s treasures

Hope for a new horizon

Er was een tijd

Lang Lang geleden

Waar de mensheid de zaden laat groeien

En twijfelde niet aan de waarde van de wezens

Zullen we het ooit begrijpen?

Hoe we vernietigen?

Laat het ijs in ons smelten

en veranderen

Wil je de bomen zien staan

Op de grond

Waarom kun je ze geen tedere hand geven?

Ik zie hun ogen zo bang

Waarom kun je hun lijden niet wegnemen?

Hoor hun hartslag groeien

Waarom kan je ze niet laten gaan?

Is het onze wil om te kiezen?

Wie moet er winnen en verliezen?

En wie moet leven en wie gaat er dood?

Zonder afscheid

Verlang naar een landschap vol

Met de schatten van de natuur

Hoop op een nieuwe horizon